Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της ζ' ωδής:
Εὐφημεῖ σε, μακαρίζοντα τὰ πέρατα, καὶ ἀνακράζει σοι· Χαῖρε ὁ τόμος ἐν ᾧ, δακτύλῳ ἐγγέγραπται, Πατρὸς ὁ Λόγος Ἁγνή,
ὃν ἱκέτευε, βίβλῳ ζωῆς τους δούλους σου, καταγράψαι Θεοτόκε.
Σε ευφημεί και σε εγκωμιάζει όλος ο κόσμος αναφωνώντας σε, Χαίρε Αγνή εσύ είσαι το βιβλίο στο οποίο γράφτηκε με το δάκτυλο, ο Λόγος του Θεού Πατρός. Αυτόν ικέτευε Θεοτόκε, να καταγράψει στο βιβλίο της ζωής κι εμάς τους δούλους σου.
Ο εγκωμιασμός από όλο τον κόσμο είναι μεγάλος γιατί διά της αγνότητας της Παναγίας, γίνεται η ίδια το βιβλίο στο οποίο έχει γραφτεί με το δάχτυλο του Θεού Πατρός ο ίδιος ο Λόγος Του, δηλαδή ο Χριστός. Μας θυμίζει ο ι. υμνογράφος με την φράση «δακτύλῳ Θεοῦ», το ότι είχε γράψει ο Θεός με τον ίδιο τρόπο στις λίθινες πλάκες του Μωυσή το νόμο Του (Εξ. 31. 18). Αντιστοίχως γράφει, εννοώντας ως δάκτυλο τη θεία ενέργεια, το Λόγο Του, δηλαδή το Χριστό. Είναι ένας ποιητικός τρόπος να εκφραστεί το μυστήριο της Ενανθρώπησης, όπου η Παναγία γίνεται το ζωντανό Ευαγγέλιο, το ιερό «χειρόγραφο» της σωτηρίας του κόσμου. Και εφόσον τα όσα γράφει ο Θεός, έχουν αιώνια ισχύ, ο ι. υμνογράφος παρακαλεί την Παναγία να ικετεύσει να γράψει τους πιστούς στο βιβλίο της αιώνιας ζωής.
