Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' τον ειρμό της η' ωδής:
Παῖδας εὐαγεῖς ἐν τῇ καμίνῳ,
ὁ τόκος τῆς Θεοτόκου διεσώσατο,
τότε μὲν τυπούμενος,
νῦν δὲ ἐνεργούμενος,
τὴν οἰκουμένην ἅπασαν,
ἀγείρει ψάλλουσαν.
Τὸν Κύριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα,
καὶ ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Τους ευσεβείς παίδες στο καμίνι διέσωσε ο τόκος της Θεοτόκου (ο Χριστός), τότε μεν ως προτύπωση, τώρα δε ενεργώντας σώζει την οικουμένη, την οποία και συναθροίζει να ψάλλει: Τον Κύριο υμνείτε όλα τα δημιουργήματά του και υπερυψώνετε Τον σε όλους τους αιώνας.
Στη Βαβυλώνα μας πάει πάλι ο ι. υμνογράφος, όπου οι τρεις παίδες αρνήθηκαν να προσκυνήσουν την χρυσή εικόνα του Ναβουχοδονόσορα και αυτός διέταξε να τους θανατώσουν στο πυρακτωμένο καμίνι. Εκεί, οι φλόγες αντί να τους κάψουν τους δρόσιζαν. Αυτός ο θαυματουργικός τρόπος με τον οποίο διασώθηκαν προτυπώνει αφενός το μυστήριο της ενανθρώπησης του Κυρίου στη Θεοτόκο, όπου η θεία ενέργεια δεν έφερε καμία αλλοίωση στην Παναγία. Αφετέρου, προτυπώνει τη λυτρωτική ενέργεια του Λόγου, που εκπληρώθηκε όταν ενσαρκωμένος ων, ενέργησε για τη σωτηρία του κόσμου. Η δροσιά από τις φλόγες στο καμίνι, είναι η δροσιά του Αγ. Πνεύματος που κατέκλυσε τη μήτρα της Παρθένου και διά του Κυρίου, (που έγινε εκτός από Θεός και τέλειος άνθρωπος ταυτόχρονα) έσβησε το πυρακτωμένο καμίνι της φθοράς και του θανάτου. Η οικουμένη, λυτρωμένη από τη δροσιστική φλόγα του Θεού, απευθύνει ως ένα σώμα ψαλμούς κι ύμνους για τον Ευεργέτη της, σ' όλη την αιωνιότητα.
