καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. (Μαρκ. 2, 2)
Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα· και δίδασκε σ' αυτούς το λόγο του Θεού.
Πόση ήταν η δημοφιλία του Ιησού; Πολύ μεγάλη. Μόλις μαθεύτηκε ότι βρίσκονταν σε ένα σπίτι στην Καπερναούμ, συγκεντρώθηκε μεγάλο πλήθος για να τον ακούσει. Το σπίτι κυριολεκτικώς φράκαρε όχι μόνο μέσα, αλλά και απ' έξω. Εξάλλου τα σπίτια εκείνη την εποχή δεν ήταν μεγάλα και ευρύχωρα. Πολλοί ντόπιοι αφότου έμαθαν τον ερχομό του Κυρίου, έτρεξαν αμέσως. Δεν σκέφτηκαν να πάνε κάποια στιγμή αργότερα που θα αραιώσει το πλήθος, ούτε και να μην πάνε καθόλου μιας και πολύ πιθανόν να μην έβρισκαν θέση! Δεν κοίταξαν τη βολή τους, αλλά ούτε τη χρονική στιγμή. Δεν περίμεναν καν να πάνε να τον ακούσουν αν και όποτε θα πήγαινε να διδάξει στη Συναγωγή (συνήθως την ημέρα του Σαββάτου). Και το κυριότερο, πήγαν αυθορμήτως. Δεν είχε ο Ιησούς ανθρώπους να προαναγγέλλουν μέρες πριν, το που θα πάει ώστε να του οργανώνουν το ακροατήριο. Ούτε όμως πήγαινε μόνο εκεί που θα είχε πολύ κόσμο πρόθυμο να τον ακούσει.
Αυτή η αντίδραση των ανθρώπων της Καπερναούμ, δεν μας δείχνει τόσο την δημοφιλία του Ιησού, αλλά την μεγάλη πνευματική τους δίψα. Είχαν μεγάλη ανάγκη να ακούσουν για το Θεό, και να δουν έναν άνθρωπο απεσταλμένο από το Θεό. Τα κηρύγματα των Φαρισαίων δεν τους ανακούφιζαν, ούτε τους άγγιζαν. Ήταν γεμάτα από νομικίστικες απαγορεύσεις και αντί για την αγάπη, υπερτόνιζαν την τιμωρία. Εξάλλου οι Φαρισαίοι τα εφάρμοζαν μόνο για το θεαθήναι, δίνοντας ουσιαστικά αρνητικό παράδειγμα. Ο Κύριος μπροστά σε αυτήν την αυθόρμητη προσέλευση, βλέποντας την επιθυμία για πνευματική τροφή, ξεκίνησε να διδάσκει. Δεν ζήτησε χρόνο για να πλυθεί, να ξεκουραστεί, να φάει. Παραμέρισε τις ανθρώπινες ανάγκες του, και επιδόθηκε στο ιερό σκοπό για τον οποίο πήγε. Διότι βρήκε ανθρώπους που «τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο» (Λουκ. 10, 42) που διάλεξαν δηλαδή την αγαθή μερίδα, την πνευματική τροφή, όπως η αδελφή της Μάρθας, η Μαρία. (Λουκ. 10, 41-42). Βρήκε σ' εκείνους τους ανθρώπους, τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν (Λουκ. 8, 8 για να θυμίσω την παραβολή του σπορέως) στην οποία ο λόγος του Θεού θα φυτρώσει και θα καρπίσει. Και όπως αναφέρουν οι αμέσως επόμενοι στίχοι, βρήκε πίστη και θεράπευσε τον παραλυτικό.
