Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
... τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ραντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα (Εβρ. 9, 13)
... το αίμα τράγων και ταύρων και στάχτη από δαμάλι αγιάζει, όταν ραντίζει αυτούς που είναι εθιμοτυπικά ακάθαρτοι ως προς την εθιμοτυπική καθαρότητα της σάρκας
Ο απ. Παύλος μας μιλά για τη θυσία των ζώων στην Π. Δ. η οποία προτυπώνει την αιματηρή θυσία του Ιησού Χριστού. Μια θυσία που ήταν ατελής και περιορισμένη στους τύπους. Το ράντισμα του αίματος εκείνης της θυσίας, «αγίαζε» μόνο εθιμοτυπικώς και μόνο τη σάρκα. Δίχως βαθύτερα πνευματικά αποτελέσματα. Η θυσία του ζώου εξάλλου, ήταν ακούσια και άνευ ηθικής αξίας. Εν αντιθέσει με τη θυσία του Κυρίου, η οποία έγινε με την ελεύθερη βούλησή Του, και το αίμα Του αγίασε ουσιαστικά τον άνθρωπο ψυχοσωματικά ξαναδίνοντάς του την χαμένη προοπτική της σωτηρίας. Η αιματηρή θυσία του Κυρίου έγινε άπαξ και επανέφερε τον άνθρωπο στον προορισμό του.
Άλλα σχόλια για τη σημερινή περικοπή, εδώ και εδώ.
