Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν ᾿Ιησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα. (Εβρ. 6, 20)
όπου μπήκε πριν από μας και για χάρη μας ο Ιησούς, αρχιερέας για πάντα όπως ο Μελχισεδέκ.
Ο
απ. Παύλος παραλληλίζει την αρχιερατική ιδιότητα του Ιησού με εκείνη
του Μελχισεδέκ από την Παλαιά Διαθήκη, θυμίζοντας τον 4ο στίχο του 109
ψαλμού που αναφέρεται στο Μεσσία: σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. Ο Μελχισεδέκ ήταν ταυτόχρονα βασιλιάς και ιερέας έχοντας ευλογήσει τον Αβραάμ μετά τη νίκη του εναντίων του Ελαμιτών στην κοιλάδα Σιδδίμ. Συνεπώς η ιερατική του ιδιότητα προηγείται από εκείνη του Ααρών. Θεωρείται προφητικός τύπος του Μεσσία που αφενός συνδιάζεται στο πρόσωπό του το βασιλικό με το ιερατικό αξίψωμα, και αφετέρου έχει ιερωσύνη που δόθηκε με όρκο από το Θεό.
Ο Ιησούς ως αρχιερέας, προσέφερε εαυτόν στην αιματηρή σταυρική θυσία Του για τις αμαρτίες μας. Κάτι που τον καθιστά παντοτινό αρχιερέα και από Εκείνον πηγάζει η ιερωσύνη της ἐν Χριστῷ εποχής.
