Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου (Πραξ. 5, 17)
Ο αρχιερέας και όλοι όσοι ήταν μαζί του, δηλαδή αυτοί που ανήκαν στη θρησκευτική αίρεση των Σαδδουκαίων, κυριεύθηκαν από φθόνο
Οι Απόστολοι έκαναν πολλά θαύματα με συνέπεια να προσελκύονται στην πίστη προς τον Χριστό μεγάλα πλήθη. Αυτό φυσικά δεν άρεσε στον αρχιερέα. Αναφέρεται στον Άννα, παρότι εν ενεργεία αρχιερεύς ήταν ο Καϊάφας, αν λάβουμε υπ' όψιν το Πραξ. 4, 6. Ο αρχιερέας μαζί με τους Σαδδουκαίους, των οποίων στην αίρεση είχε προσχωρήσει, κυριεύθηκαν από μίσος και φθόνο. Δεν τους έφτανε που θανάτωσαν τον Ιησού, τους ενοχλούσε η διάδοση του ευαγγελίου και η αύξηση των πιστών. Εξάλλου πρέσβευαν διαφορετικά πράγμα απ' ότι ο χριστιανισμός. Ήταν υλιστές και δεν δέχονταν αόρατο κόσμο και ανάσταση νεκρών. Δεν έμεναν λοιπόν ούτε αδιάφοροι, ούτε απαθείς. Φοβήθηκαν και πάλι ότι αυτή η νέα πίστη, που τη συνέχισαν οι μαθητές του Χριστού, θα τους δημιουργήσει προβλήματα στην εξουσία και τα αξιώματα που κατείχαν. Θα έχαναν σιγά σιγά την επιρροή τους στους Ιουδαίους, και θα κλονίζονταν η αυθεντία τους. Ήταν επόμενο, να κυριευθούν από τα πάθη τους και διαταραχθεί η ψυχική τους κατάσταση. Γι' αυτούς οι Απόστολοι έγιναν εχθροί! Το χειρότερο γι' αυτούς ήταν ότι δεν μπορούσαν να τους αντιμετωπίσουν με θεολογικά επιχειρήματα. Τι να έλεγαν και ποιόν να έπειθαν τη στιγμή που στο όνομα του Κυρίου, οι Απόστολοι όχι μόνο κήρυτταν αλλά έκαναν θαύματα. Δυστυχώς ο τυφλωμένος τους νους, δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι υπηρετούσαν τον ίδιο Θεό. Όπως δεν αντιλήφθηκαν ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας... Η προσκόλησή τους στους τύπους και στα κοσμικά αξιώματα ήταν τέτοια που και μόνο η σκέψη ότι μπορεί να τα χάσουν, η ψυχή τους ταλανίζονταν από την ταραχή. Δεν έβλεπαν ότι η δράση των Αποστόλων έφερνε θετικά αποτελέσματα στους Ιουδαίους μιας και ουσιαστικά δεν ενδιαφέρονταν γι' αυτούς αλλά για την πάρτη τους. Ούτε καν αναρωτήθηκαν μήπως αυτά που κάνουν οι Απόστολοι προέρχονταν από το Θεό... Εύλογα παρασύρθηκαν στη ζηλοτυπία και το μίσος διότι πίσω από το σκοτισμό της καρδιάς παραμονεύει πάντοτε η κακία...
