Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. (Εβρ. 9, 12)
ούτε διαμέσου του αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διαμέσου του δικού Του αίματος, εισήλθε μια φορά για πάντα στα Άγια των Αγίων και βρήκε για μας αιώνια λύτρωση.
Ο απ. Παύλος μας μιλά για τη θυσία του Κυρίου, η οποία προτυπώνεται στην Παλ. Διαθήκη στη θυσία που έκανε ο αρχιερέας κατά την ημέρα του Εξιλασμού. Εδώ αρχιερέας είναι ο ίδιος ο Χριστός και δεν χύνει προς εξιλέωση αίμα τράγων (για τις αμαρτίες του λαού), ούτε αίμα μοσχαριών (για τις αμαρτίες του αρχιερέα). Χύνει το δικό Του αίμα, εξολοκλήρου για εμάς, διότι ως πλήρως αναμάρτητος δεν είχε ανάγκη να προσφέρει για τον εαυτό Του θυσία. Το αίμα στην Παλ. Διαθήκη ήταν αίμα ζώων και λαμβάνεται ως σύμβολο και τύπος χωρίς να έχει τη δυνατότητα να καθαρίσει εσωτερικά τις αμαρτίες εκείνων για τους οποίους προσφέρονταν. Το αίμα του Χριστού αντιθέτως είναι ατίμητο διότι προέρχεται από τον Θεάνθρωπο, έχει ανεξάντλητη ισχύ και απαλλάσσει τον εκπεσόντα άνθρωπο από την αμαρτία, προσφέροντάς του την ευκαιρία της διά παντός λύτρωσης. Δι' αυτού μπορούμε να διεκδικήσουμε και πάλι την αιώνια σωτηρία. Γι' αυτό η θυσία του Κυρίου έγινε μία φορά και για πάντα. Αυτή δεν ήταν απλά η αποστολή Του αλλά το δείγμα της μεγάλης του αγάπης για τον άνθρωπο, για τον οποίο ουδέποτε αδιαφόρησε και αμέλησε.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.
οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. (Εβρ. 9, 12)
ούτε διαμέσου του αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διαμέσου του δικού Του αίματος, εισήλθε μια φορά για πάντα στα Άγια των Αγίων και βρήκε για μας αιώνια λύτρωση.
Ο απ. Παύλος μας μιλά για τη θυσία του Κυρίου, η οποία προτυπώνεται στην Παλ. Διαθήκη στη θυσία που έκανε ο αρχιερέας κατά την ημέρα του Εξιλασμού. Εδώ αρχιερέας είναι ο ίδιος ο Χριστός και δεν χύνει προς εξιλέωση αίμα τράγων (για τις αμαρτίες του λαού), ούτε αίμα μοσχαριών (για τις αμαρτίες του αρχιερέα). Χύνει το δικό Του αίμα, εξολοκλήρου για εμάς, διότι ως πλήρως αναμάρτητος δεν είχε ανάγκη να προσφέρει για τον εαυτό Του θυσία. Το αίμα στην Παλ. Διαθήκη ήταν αίμα ζώων και λαμβάνεται ως σύμβολο και τύπος χωρίς να έχει τη δυνατότητα να καθαρίσει εσωτερικά τις αμαρτίες εκείνων για τους οποίους προσφέρονταν. Το αίμα του Χριστού αντιθέτως είναι ατίμητο διότι προέρχεται από τον Θεάνθρωπο, έχει ανεξάντλητη ισχύ και απαλλάσσει τον εκπεσόντα άνθρωπο από την αμαρτία, προσφέροντάς του την ευκαιρία της διά παντός λύτρωσης. Δι' αυτού μπορούμε να διεκδικήσουμε και πάλι την αιώνια σωτηρία. Γι' αυτό η θυσία του Κυρίου έγινε μία φορά και για πάντα. Αυτή δεν ήταν απλά η αποστολή Του αλλά το δείγμα της μεγάλης του αγάπης για τον άνθρωπο, για τον οποίο ουδέποτε αδιαφόρησε και αμέλησε.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.
