Θα ακούσουμε στον Κανόνα μετά το ευαγγέλιο το εξής τροπάριο σε ήχο πλ. β':
Ἡ πανταιτία, καὶ παρεκτικὴ ζωῆς, ἡ ἄπειρος σοφία τοῦ Θεοῦ, ᾠκοδόμησε τὸν οἶκον ἑαυτῆς, ἁγνῆς ἐξ ἀπειράνδρου Μητρός· ναὸν γὰρ σωματικὸν περιθέμενος, ἐνδόξως, δεδόξασται, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν.
Η άπειρη Σοφία του Θεού (ο Λόγος), που είναι η αιτία της δημιουργίας των πάντων και παρέχει ζωή στα όντα, έκτισε το δικό της οίκο, από μια αγνή που δεν γνώρισε άνδρα Μητέρα, γιατί περιβληθείς με σωματικό ναό (το άγιο σώμα του), δοξάστηκε με δόξα ο Χριστός και Θεός μας.
Ο ιερός υμνογράφος, κάνοντας λόγο για τη Σοφία του Θεού, αναφέρεται στον Χριστό και Λόγο του Θεού. Ως Θεός είναι η δημιουργική αιτία των όλων και δι' αυτού ο Πατήρ εποίησε τα πάντα. Είναι η (αιώνια) ζωή, όπως ο ίδιος μας είπε (Ιω. 11, 25). Ως άνθρωπος, έκτισε το άγιο σώμα του, τον οίκο του σώματος (όπως μας λέει χαρακτηριστικά ο ι. υμνογράφος, παραπέμποντας μας στο Παροιμ. 9, 1) από την αγνή σάρκα και το αγνό αίμα της Μητέρας του, η οποία ήταν ανέγγιχτη από άνδρα. Το άγιο σώμα Του, που δεν έφερε τη φθορά του προπατορικού αμαρτήματος, έγινε ο ναός που κατοίκησε ο Θεός για να πλησιάσει τον άνθρωπο στη γη και να τον σώσει. Σε αυτό το σώμα οι δύο φύσεις του Χριστού, θεϊκή και ανθρώπινη ενώθηκαν ασυγχύτως, αδιαιρέτως, ἀτρέπτως, και αχωρίστως στο μοναδικό πρόσωπο του Λόγου.
Ἡ πανταιτία, καὶ παρεκτικὴ ζωῆς, ἡ ἄπειρος σοφία τοῦ Θεοῦ, ᾠκοδόμησε τὸν οἶκον ἑαυτῆς, ἁγνῆς ἐξ ἀπειράνδρου Μητρός· ναὸν γὰρ σωματικὸν περιθέμενος, ἐνδόξως, δεδόξασται, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν.
Η άπειρη Σοφία του Θεού (ο Λόγος), που είναι η αιτία της δημιουργίας των πάντων και παρέχει ζωή στα όντα, έκτισε το δικό της οίκο, από μια αγνή που δεν γνώρισε άνδρα Μητέρα, γιατί περιβληθείς με σωματικό ναό (το άγιο σώμα του), δοξάστηκε με δόξα ο Χριστός και Θεός μας.
Ο ιερός υμνογράφος, κάνοντας λόγο για τη Σοφία του Θεού, αναφέρεται στον Χριστό και Λόγο του Θεού. Ως Θεός είναι η δημιουργική αιτία των όλων και δι' αυτού ο Πατήρ εποίησε τα πάντα. Είναι η (αιώνια) ζωή, όπως ο ίδιος μας είπε (Ιω. 11, 25). Ως άνθρωπος, έκτισε το άγιο σώμα του, τον οίκο του σώματος (όπως μας λέει χαρακτηριστικά ο ι. υμνογράφος, παραπέμποντας μας στο Παροιμ. 9, 1) από την αγνή σάρκα και το αγνό αίμα της Μητέρας του, η οποία ήταν ανέγγιχτη από άνδρα. Το άγιο σώμα Του, που δεν έφερε τη φθορά του προπατορικού αμαρτήματος, έγινε ο ναός που κατοίκησε ο Θεός για να πλησιάσει τον άνθρωπο στη γη και να τον σώσει. Σε αυτό το σώμα οι δύο φύσεις του Χριστού, θεϊκή και ανθρώπινη ενώθηκαν ασυγχύτως, αδιαιρέτως, ἀτρέπτως, και αχωρίστως στο μοναδικό πρόσωπο του Λόγου.
