Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως (Εβρ. 9, 11)
Αλλά όταν ήλθε ο Χριστός ως αρχιερεύς των μελλοντικών αγαθών εισήλθε στα Άγια των Αγίων, διά της μεγαλύτερης και τελειότερης σκηνής, η οποία δεν είναι χειροποίητη, δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο.
Πλησιάζοντας στο Θείο Πάθος, η Εκκλησία μας υπενθυμίζει τη θυσία του Ιησού Χριστού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Η ανθρώπινη φύση του Θεανθρώπου, προτυπώνεται από τον απ. Παύλο στην Π.Δ. με τη Σκηνή του Μαρτυρίου, που ήταν ένας μικρός φορητός ναός των Εβραίων που χρησιμοποιούσαν στην έρημο. Εκεί υπήρχε στο 1/3 της σκηνής (τα Άγια των Αγίων) η Κιβωτός της Διαθήκης. Όπως στον άνθρωπο το σώμα είναι ναός του πνεύματος, για τον Χριστό το τέλειο σώμα του είναι ο τελειότερος ναός για την Θεία Του φύση. Και σε αυτόν το Ναό μέλλει ως Αρχιερέας να τελέσει την ύψιστη θυσία. Με το αίμα Του θα ραντίσει και δώσει τον καθαρισμό και τον αγιασμό.
