- Σαν τι σου μοιάζει βρε alter ego; Με τενεκέ;
- Όχι, με κούπα!
- Και τότε γιατί ρωτάς;
- Για να μάθω πως προήλθε!
- Δώρο, alter ego.
- Αααα... για να δω από κοντά τι γράφει το κείμενο.
- Διάβασέ το, μη χάσεις!
- Δε μου λες, όλα αυτά είσαι εσύ;
- Εννοείται!
- Σοβαρά; Από πότε;
- Ανέκαθεν! Και δεν σηκώνω κουβέντα alter ego!
- Κάτσε βρε παιδί μου, να το κουβεντιάσουμε!
- Σ' ακούω.
- Όλοι όσοι φέρουν το ίδιο όνομα, έχουν τον ίδιο χαρακτήρα;
- Προφανώς όχι.
- Άρα δεν ισχύει το κείμενο για όλους τους Σταμάτηδες!
- Εννοείται βρε alter ego!
- Οπότε αυτός που το έγραψε έβαλε ένα κείμενο στα κουτουρού!
- Μπράβο βρε alter ego, ούτε ο Αϊνστάιν να ήσουν!
- Ε, τότε γιατί να ανταποκρίνεται σε σένα;
- Γιατί βρε μπούφο, δώρο μου το έκαναν, δεν το αγόρασα!
- Δηλαδή;
- Τι δηλαδή; Ο δωρίζων είδε στο κείμενο κάτι που αντικατοπτρίζει τον εαυτό μου, και σκέφτηκε να μου κάνει την κούπα δώρο, ως μια εύστοχη κίνηση! Ότι βρήκε κάτι που ανταποκρίνεται στην αλήθεια!
- Και αν έγραφε διαφορετικά πράγματα;
- Τότε, δεν θα μου την έκανε δώρο!
- Και δε μου λες, δεν πρέπει να κάνεις κι εσύ κάποιο αντίστοιχο δώρο;
- Τι εννοείς, alter ego;
- Μία κούπα με κείμενο που να ταιριάζει σε αυτόν που σου δώρισε αυτήν την κούπα!
- Μάλλον, ναι...
- Κι αν δεν βρεις να έχει κείμενο που να αρμόζει με το άτομο που θα του δωρίσεις την κούπα τι θα κάνεις; Εδώ σε θέλω!
- Είναι απλό βρε μπουμπούνα. Θα πάρω μια άσπρη κούπα και θα γράψω κάτι δικό μου!
- Ααααα....
- Kλείσε τώρα το στόμα σου μη μπει καμιά μύγα, alter ego!
