Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. (Εβρ. 4, 14)
Έχοντας λοιπόν, έναν μεγάλο αρχιερέα, που έχει περάσει μέσα από τους ουρανούς, τον Iησού, τον Yιό τού Θεού, ας διατηρούμε την πίστη που ομολογούμε.
Γιατί πρέπει να κρατήσουμε γερά την πίστη μας; Σε τι στηρίζεται; Στον αρχιερέα της, τον οποίο ονομάζει μέγα ο απ. Παύλος. Όχι γιατί προεξάρχει άλλων αρχιερέων, αλλά διότι ο ίδιος θυσίασε τον εαυτό του για τις δικές μας αμαρτίες. Είναι μέγας διότι ο ίδιος είναι η πηγή της ιδιότητας του αρχιερέα, της αρχιεροσύνης. Ποιός είναι λοιπόν ο μέγας αρχιερέας; Είναι ο Ιησούς, όπως ονομάστηκε την περίοδο που ενανθρωπίστηκε και ήρθε ανάμεσά μας για να μας μεταφέρει το φως της αλήθειας διώχνοντας το σκοτάδι της αμαρτίας. Ο οποίος εκτός από άνθρωπος είναι συνάμα και Υιός του Θεού, δηλαδή Θεός. Ο Παύλος μας τονίζει με την αναφορά του στον Ιησού ως Υιός του Θεού, ότι στο πρόσωπο του Κυρίου ενώθηκε η δική μας φύση (η ανθρώπινη) με τη θεία. Ο μέγας αρχιερεύς λοιπόν, πέρασε μέσα από τους ουρανούς (οι πολλοί ουρανοί είναι ένα σχήμα που δέχεται η Ιουδαϊκή θεολογία), και βρίσκεται στο θρόνο του Πατρός Του συνεχίζοντας το αρχιερατικό του έργο. Εδώ θυσιάστηκε υπέρ ημών, εκεί μεσιτεύει στον Πατέρα για εμάς (Δεν μεσιτεύει όπως οι άγιοι που παρακαλούν για εμάς, αλλά μεταφέρει ως αρχιερέας την προσφορά μας προς τον τριαδικό Θεό: την αληθινή μετάνοια που δείχνουμε).
