Ακούμε σήμερα από την προς Εβραίους επιστολή:
Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας.
οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. (4, 14 - 15)
οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. (4, 14 - 15)
Αφού λοιπόν έχουμε αρχιερέα μέγα, που έχει διέλθει τους ουρανούς, τον Ιησού τον Υιό του Θεού, ας κρατάμε στέρεη την πίστη που ομολογούμε. Διότι δεν έχουμε αρχιερέα που να μην μπορεί να συμπαθήσει τις αδυναμίες μας, αλλά έναν που έχει δοκιμαστεί σε όλα όσα μπορεί να πειρασθεί η ανθρώπινη φύση, χωρίς να αμαρτήσει. Ο απ. Παύλος μας μιλάει για το ιερατικό αξίωμα του Χριστού. Ο Χριστός ενώνει την κτίση με το Θεό ως ο μοναδικός μεσίτης και ιερέας, προσφέροντας ως θυσία τον εαυτό του. Από υπακοή στον Πατέρα και από αγάπη προς τον άνθρωπο, δέχθηκε ελευθέρα, να αναλάβει τις αμαρτίες μας και με το σταυρικό Του θάνατο να τις εξαλείψει διά του αίματός Του. Συνδιαλλέγοντας έτσι το Θεό με τον άνθρωπο, αποκαταστώντας την μεταξύ τους κοινωνία.
