Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' τον ειρμό της ζ' ωδής:
Ἀνυμνοῦμέν σε, βοῶντες· Χαῖρε ὄχημα, Ἡλίου τοῦ νοητοῦ, ἄμπελος ἀληθινή, τὸν βότρυν τὸν πέπειρον, ἡ γεωργήσασα, οἶνον στάζοντα, τὸν τὰς ψυχὰς εὐφραίνοντα, τῶν πιστῶς σε δοξαζόντων.
Σε ανυμνούμε και σου φωνάζουμε δυνατά, χαίρε το όχημα του νοητού ήλιου. Αληθινή άμπελος που καρποφόρησες το ώριμο σταφύλι που αποστάζει κρασί (ζωή), και γλυκαίνει τις ψυχές εκείνων που με πίστη σε δοξάζουν.
Η Παναγία χαιρετίζεται από τον ιερό υμνογράφο ως όχημα του νοητού ήλιου, δηλαδή του Υιού Λόγου, το οποίο χρησιμοποίησε ο Υιός για να κατέβει στη γη με σκοπό να βρει τον απολωλότα άνθρωπο και να τον σώσει. Στη συνέχεια, μας προβάλλει την Παναγία ως αληθινή άμπελο από την οποία βλάστησε ο ώριμος βότρυς, το σταφύλι. Μας θυμίζει την παρομοίωση που έκανε ο Χριστός με το πρόσωπό του ως άμπελο (Ιω. 15, 5), ωστόσο εδώ, ο Κύριος γίνεται ο ίδιος το σταφύλι από το οποίο παράγεται ο οίνος, και πίνοντας τον οι πιστοί αποκτούμε αιώνια ζωή. Η Παναγία ως το φυτό, ο Κύριος ως ο ζωογόνος καρπός. Ο οίνος είναι ποτό που ευφραίνει και τέρπει το σώμα και το πνεύμα, αλλά στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας μετουσιώνεται στο αίμα του Χριστού και αναζωογονεί την ψυχή. Το κρασί του Χριστού οδηγεί στη μέθεξη με την αιώνια ευφροσύνη και σ' αυτό συμπυκνώνεται η λυτρωτική οικονομία του τριαδικού Θεού.
Ἀνυμνοῦμέν σε, βοῶντες· Χαῖρε ὄχημα, Ἡλίου τοῦ νοητοῦ, ἄμπελος ἀληθινή, τὸν βότρυν τὸν πέπειρον, ἡ γεωργήσασα, οἶνον στάζοντα, τὸν τὰς ψυχὰς εὐφραίνοντα, τῶν πιστῶς σε δοξαζόντων.
Σε ανυμνούμε και σου φωνάζουμε δυνατά, χαίρε το όχημα του νοητού ήλιου. Αληθινή άμπελος που καρποφόρησες το ώριμο σταφύλι που αποστάζει κρασί (ζωή), και γλυκαίνει τις ψυχές εκείνων που με πίστη σε δοξάζουν.
Η Παναγία χαιρετίζεται από τον ιερό υμνογράφο ως όχημα του νοητού ήλιου, δηλαδή του Υιού Λόγου, το οποίο χρησιμοποίησε ο Υιός για να κατέβει στη γη με σκοπό να βρει τον απολωλότα άνθρωπο και να τον σώσει. Στη συνέχεια, μας προβάλλει την Παναγία ως αληθινή άμπελο από την οποία βλάστησε ο ώριμος βότρυς, το σταφύλι. Μας θυμίζει την παρομοίωση που έκανε ο Χριστός με το πρόσωπό του ως άμπελο (Ιω. 15, 5), ωστόσο εδώ, ο Κύριος γίνεται ο ίδιος το σταφύλι από το οποίο παράγεται ο οίνος, και πίνοντας τον οι πιστοί αποκτούμε αιώνια ζωή. Η Παναγία ως το φυτό, ο Κύριος ως ο ζωογόνος καρπός. Ο οίνος είναι ποτό που ευφραίνει και τέρπει το σώμα και το πνεύμα, αλλά στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας μετουσιώνεται στο αίμα του Χριστού και αναζωογονεί την ψυχή. Το κρασί του Χριστού οδηγεί στη μέθεξη με την αιώνια ευφροσύνη και σ' αυτό συμπυκνώνεται η λυτρωτική οικονομία του τριαδικού Θεού.
