ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει. (Λουκ. 8, 52)
Όλοι οι παριστάμενοι έκλαιγαν για τη νεκρή κόρη του Ιαείρου. Ερχόμενος ο Ιησούς τους λέει πως δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Έρχεται να ανατρέψει την αντίληψη του κόσμου για το θάνατο που ήταν εκμηδένιση. Τους λέει πως η ψυχή του κοριτσιού κοιμάται. Και επαναφέροντας στη ζωή το κορίτσι, τους δείχνει πως δεν είναι ένας απλός διδάσκαλος, αλλά ο Κύριος του θανάτου και της ζωής. Κάτι που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν. Μας παρουσιάζει τη μεταφυσική πορεία του άφθαρτου μέρους του ανθρώπου, της ψυχής. Η ψυχή κοιμάται, ενώ ο θάνατος περιορίζεται στο φθαρτό σώμα. Ο Ιησούς με βάση την πίστη του Ιαείρου, ανασταίνει την κόρη του, και δείχνει τη διαφορετική σχέση του θανάτου με τον άνθρωπο.
