Και τι επαινετικό δεν έχει γραφτεί για τους ήρωες του ελληνοϊταλικού πολέμου. Πολλά και δικαίως. Όμως πίσω τους έκρυβαν γονείς που τους ενέπνευσαν πατριωτικό φρόνημα καθήκοντος και αυτοθυσίας. Κι όχι γονείς που τους μάθαιναν το να κοιτούν μόνο την πάρτη τους με κάθε κόστος. Κι ούτε λόγῳ αδυναμίας, τους παραχάιδευαν και δικαιολογούσαν κάθε τους αταξία. Το παρακάτω ποίημα του Ιωάννη Πολέμη, «Η μάνα του λιποτάκτη» το αλίευσα από το αναγνωστικό «Οι ρόδες γυρίζουν» (Αθήναι 1952) και μιλάει για τη μάνα του στρατιώτη που λιποτάκτησε. Που πάνω κι από το λιποτάκτη κανακάρη της, βάζει την τιμή και την αξιοπρέπειά της... Η τιμωρία του λιποτάκτη, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι η αποξένωση και η μοναξιά...
