Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
ἰδὼν δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ
φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου;
δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. (Λουκ. 8, 28)
Όταν είδε λοιπόν τον Ιησού, έκραξε δυνατά και έπεσε
μπροστά του και είπε με φωνή μεγάλη: «Τι σχέση έχουμε εγώ κι εσύ, Ιησού,
Υιέ του Θεού του ύψιστου; Σε παρακαλώ, μη με βασανίσεις».
Μπροστά στη θέα του Ιησού, ο δαιμονισμένος, πέφτει μπροστά Του, αλλά δεν τον προσκυνά. Τα αλαζονικά δαιμόνια που τον έχουν καταλάβει, δεν θέλουν την ευεργεσία Του. Απευθύνονται όμως με μία φωνή στον Κύριο ομολογώντας αλήθειες που πολλοί άνθρωποι παραβλέπουν ή αγνοούν! Παρότι εχθρεύονται τον Ιησού, εντούτοις τον προσφωνούν Υιό του Θεού του υψίστου, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη διαφορά μεταξύ τους. Ποιά είναι η σχέση τους; Εκείνος ύψιστος Θεός, ενώ τα δαιμόνια πολύ κατώτερα όντα. Εκείνος είναι δυνατός και πανίσχυρος απέναντί τους. Εκείνος είναι Θεός της αγάπης και της αγιότητας ενώ εκείνα της αλαζονείας και του σκοταδιού. Γνωρίζουν ὀτι δεν μπορούν να τον βλάψουν και τρέμουν την οργή Του. Φοβούνται την τιμωρία τους και παρακαλούν να την αποφύγουν. Παρότι ξέρουν ότι τελικώς θα τιμωρηθούν, δεν Του ζητούν συγχώρεση ούτε σωτηρία. Πωρωμένα τα δαιμόνια στη μοναξιά του εγωισμού και στην απώλεια που επιφέρει η αμαρτία τρέμουν ενώπιόν Του.
Μόνο η παρουσία του Χριστού στη ζωή μας, κρατά μακριά τα δαιμόνια και μας δίνει την προοπτική της πλήρους αγιότητας, στην ουράνια βασιλεία. Εμείς αντί να Τον παρακαλούμε να μη μας τιμωρεί, μπορούμε να του ζητήσουμε ειλικρινή μετάνοια, αρκεί να τη νιώθουμε. Γιατί η σχέση μας με το Θεό μπορεί να σφυρηλατηθεί με την αγάπη, αντίθετα από την αλαζονεία των δαιμόνων.
