Τι είναι η τελικά η ειρήνη; Μία απλή λέξη την οποία την χρησιμοποιούμε σε τυπικές ευχές, και τυποποιημένες ελπίδες! Τίποτα περισσότερο. Σαν έννοια, καλή είναι, αλλά την εφαρμόζουμε μόνο όποτε μας βολεύει, αν μας βολεύει δηλαδή. Εξάλλου έχουμε τον πόλεμο για... μπαμπά, όπως λέει ο Ηράκλειτος, οπότε τι να την κάνουμε την ειρήνη; Να μας φλομώνει στη ρουτίνα και τη βαρεμάρα ή για να μας θυμίζει την φτώχεια μας; Α, πάνω απ' όλα τα συμφέροντα και τα πάθη. Και γι' αυτά, μόνο ο πόλεμος αρμόζει. Απλά πράγματα δηλαδή.
Είχαμε τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, τώρα μας προέκυψε και ο πόλεμος στην Παλαιστίνη μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, Χεσμπολάχ, και λοιπών ισλαμικών δυνάμεων. Θα τον παίξουνε στα κανάλια για καναδυό μήνες, μέχρι να προκύψει κάτι άλλο ενδιαφέρον και μετά... θα βαλτώσει όπως και ο ρωσοουκρανικός! Ο πόλεμος εξάλλου φέρνει νούμερα στην τιβί. Και η ειρήνη μένει μόνο στα ποιήματα να ταξιδεύει όσους ρομαντικούς πιστεύουν σε ένα... καλύτερο αύριο! Το παρακάτω ποίημα του Κωστή Παλαμά το αλίευσα από ένα παλιό ημερολόγιο τσέπης του 2001 αφιερωμένο στην ειρήνη, από το βιβλιοπωλείο «Βιβλία για όλους» (Αιόλου 104, Αθήνα).
