ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (01/10/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

...ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. (Λουκ. 6, 35)

...αυτός (ο Θεός) είναι καλός προς τους αχάριστους και πονηρούς.

Εύκολα μπορεί να παρεξηγηθεί αυτή η φράση του Ιησού. Λογικά ο Θεός είναι χρηστός (= αγαθός, καλός, χρήσιμος, ελεήμων) για όσους πιστεύουν σε Εκείνον. Όσοι ακολουθούν την οδό της αμαρτίας, απομακρύνονται από το Θεό, συνεπώς γιατί να είναι καλός και με αυτούς; Αν είναι έτσι, τότε και οι πιστοί που κάνουν αγώνα για να μην παρασυρθούν στην εγωπάθεια και την αμαρτία, γιατί να κοπιάζουν ασκούμενοι στο καλό; Ο Κύριος λέγοντας αυτήν την φράση, δεν λέει ότι οι αχάριστοι και οι πονηροί θα εισέλθουν στην ουράνια βασιλεία. Ούτε ότι η αχαριστία και η πονηριά είναι αρεστές από το Θεό και θα τις επιβραβεύσει. Το αντίθετο μάλιστα. Εδώ, μας μιλάει για την υπομονή που κάνει ο Θεός και τις ευκαιρίες που δίνει στους κακούς ανθρώπους να μετανοήσουν. Δεν τους έχει κλείσει οριστικώς την είσοδο του παραδείσου επειδή επέλεξαν τον δρόμο της απωλείας. Επειδή μας αγαπάει όλους, μας περιμένει να ξαναγυρίσουμε κοντά του, όταν παραστρατούμε. Το πόσο καλός (χρηστός) για την ανθρωπότητα έγινε ο Θεός, φαίνεται στο ότι έστειλε το Θεό Λόγο να μας σώσει από το προπατορικό αμάρτημα, διά του σταυρικού του πάθους. Είναι καλός με τους κακούς, στο ότι δεν τους τιμωρεί άμεσα, στον παρόντα βίο, για το οτιδήποτε πράττουν, αφήνοντας την απόδοση της δικαιοσύνης Του την ώρα της κρίσεως. Ας θυμηθούμε το ληστή που μετανόησε πάνω στο σταυρό, ή άγιους & αγίες που άφησαν τον έκλυτο βίο τους ακολουθώντας τον δρόμο του Κυρίου. Ο Θεός λοιπόν, είναι χρηστός για τους κακούς, επειδή τους συγχωρεί όταν αυτοί μετανοήσουν, αλλά δεν είναι βέβαια χρηστός για την αμαρτία, από την οποία θέλει να απαλλαχτούμε.     

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΤΟΥ ΛΙΟΝΤΑΡΙΟΥ

Τι γίνεται όταν προσποιείσαι ότι είσαι κάτι που όμως δεν είσαι; Συνήθως έχουμε ακουστά το λύκο που φοράει την προβιά του προβάτου με πονηρό σκοπό. Εδώ όμως έχουμε το... γάιδαρο που φοράει μια λεοντή και παριστάνει το λιοντάρι! Βέβαια, το νόημα του μύθου βρίσκεται στην κατάληξη της ιστορίας όταν τη λεοντή την παίρνει ο αέρας και ο γάιδαρος αποκαλύπτεται... Μετά την πονηριά έρχεται η τίσις. Την αρχή την έκανε βέβαια ο Πάτροκλος που προσποιήθηκε τον Αχιλλέα φορώντας την πανοπλία του, ενώ κατά πόδας τον έχουν ακολουθήσει ουκ ολίγοι πολιτικοί σε αυτήν την χώρα! Λέτε και σύγχρονοι που παριστάνουν τους αρχηγούς και τους... μεσσίες τελικά να αποδειχτούν σαν τον γάιδαρο της παρακάτω ιστορίας; Ονόματα δεν λέμε, ούτε υπολήψεις θίγουμε βέβαια, αλλά... Οψόμεθα! Την ιστορία την αλίευσα από το Ρομάντσο Νο 1207 19/4/1966).

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΚΑΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ»

Η καλή συμπεριφορά στο τραπέζι, είναι από τ' αγαπημένα μου θέματα στα αποκόμματα των παλιών περιοδικών. Ήταν μια προσπάθεια να μάθει ο τότε αναγνώστης να τρώει με τον «καθώς πρέπει» τρόπο. Ασχέτως αν αυτός ο καθωσπρεπισμός ουκ ολίγες φορές προκαλεί τον γέλωτα... Έτσι και το παρακάτω από το Ρομάντσο Νο 1333 (17/9/1968), που λέει το πως τρώγεται η ελιά. Λίγο λίγο το δάγκωμα της ελιάς και όχι στο στόμα ολόκληρη! Λες και είναι μπριζόλα με κόκκαλο! Δεν ξέρω αν τα βρήκε κάπου αλλού γραμμένα και απλώς τα μετέφερε ή τα επινόησε αφ' εαυτού ο συντάκτης /ια, πάντως δεν νομίζω να τα είχε δοκιμάσει πρώτα σε κάποιο τραπέζι. Γιατί θα καταλάβαινε τι κοτσάνες έγραφε! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (24/09/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ Α' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. (Λουκ. 5, 3)

Αφού επιβιβάστηκε σ’ ένα από τα ψαροκάικα, το οποίο ήταν του Σίμωνα, τον παρακάλεσε να απομακρυνθεί λίγο από την ξηρά. Και αφού κάθισε στο ψαροκάικο, δίδασκε τα πλήθη.

Ο Ιησούς, στη λίμνη Γεννησαρέτ, λόγῳ του μεγάλου πλήθους που είχε μαζευτεί για να τον ακούσει, προτίμησε ν' ανέβει σε ένα ψαροκάικο για να πάρει μια μικρή απόσταση και καθισμένος να τους κηρύξει. Το ψαροκάικο ήταν του Σίμωνα (κατόπιν μετονομασθείς Πέτρος), και ο Ιησούς αφού πήδηξε μέσα, τον παρακάλεσε να απομακρυνθεί λίγο από την ξηρά, ώστε να έχει μια απόσταση από το πλήθος. Η πρώτη επαφή του Σίμωνα με τον Ιησού, δεν είχε καν κάποιο διάλογο. Είτε δεν είπε τίποτα ο Σίμων, είτε είπε κάτι αμελητέο για να το αναφέρει ο ευαγγελιστής, προφανώς συναινώντας στην παράκληση του Κυρίου. Ήδη, ο Ιησούς είχε ξεκινήσει να κηρύττει το ευαγγέλιό του, και ήδη γινόταν αποδεκτός από πολύ κόσμο. Συνεπώς, ο Σίμων βλέποντας μάλιστα και το πλήθος, όχι μόνο δεν έφερε αντιρρήσεις, μιας και θα διέκοπταν η δουλειά του, (έπλενε τα δίχτυα, στχ. 2) αλλά δέχτηκε, μάλλον γιατί και ο ίδιος θα ήθελε να ακούσει. Και μάλιστα δέχτηκε το προνόμιο να διαλέξει το δικό του καΐκι ο διδάσκαλος. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι έμμεσα τον προέτασσε έναντι των άλλων μαθητών ο Ιησούς (κάτι που θα βόλευε τους ρωμαιοκαθολικούς) μιας και δεν είχε καλέσει έως τότε κανέναν μαθητή, αλλά γιατί ήξερε (ως Θεός) ότι ο Σίμων ένιωθε την αμαρτωλότητα μέσα του (στχ. 8) και έψαχνε πνευματικό φως για την ανακούφιση της ψυχής του. Ο Κύριος ανεβασμένος στο καΐκι, είχε όλους τους παραβρισκόμενους μπροστά του, ώστε όλοι να τον βλέπουν. Δίπλα του είχε μόνο κάποιους από τους μετέπειτα μαθητές Του. Δεν ήταν όρθιος γιατί δεν είχε σκοπό ούτε να ξεσηκώσει, ούτε να αυτοπροβληθεί. Καθιστός δίδαξε γιατί ήθελε με αυτόν τον ταπεινό τρόπο να περάσει το βάθος των όσων έλεγε. Χωρίς κινήσεις και εξάρσεις. Μία ομιλία σε κλίμα ειρηνικό και ήρεμο.   

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΟ ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΤΗΣ ΔΗΜΗΓΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΑΙΔΕΥΤΟΥ (ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ) ΑΡΧΗΓΟΥ!

Το παρακάτω απόσπασμα, κατά τον Ξενοφώντα, το είπε ο Σωκράτης (μάλλον το επινόησε ο Ξενοφών) για να σατιρίσει το πως σκέφτονται και πράττουν οι πολιτικοί της εποχής του. Τι μας θυμίζουν αυτά τα λόγια άραγε... Λες να είχε μαντικές ικανότητες ο Σωκράτης και να έβλεπε τους σημερινούς πολιτικάντηδες; Προφανώς όχι, αλλά μιας και παραμείναμε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα το ίδιο ανώριμοι πολιτικώς, τα ίδια που συνέβαιναν τότε, συμβαίνουν και σήμερα! Δεν αναφέρομαι μόνο στους κυβερνώντες αλλά και στους αρχηγούς της αντιπολίτευσης... Τι χρειάζεσαι για να γίνεις πολιτικός αρχηγός; Λεφτά και καταγωγή. Μόνον. Οι απαραίτητες γνώσεις είναι μια... ασήμαντη λεπτομέρεια την οποία τα κορόιδα οι ψηφοφόροι την αφήνουν παγερά αδιάφορη... (Το απόσπασμα το αλίευσα από το βιβλίο του καθηγητή Ι. Τουλουμάκου «Το χιούμορ την αρχαία Ελλάδα», 2003)   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝΩΘΟΥΝ ΟΙ ΜΥΣ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ»

Οι διακοπές τελείωσαν, τα σχολεία ξεκίνησαν, την ευχή «καλό χειμώνα» βαρεθήκαμε να τη λέμε, τι μας μένει; Τα κιλά των διακοπών και η κούραση που θα μαζέψουμε, μέχρι να ξαναπάμε διακοπές! Έως τότε, ας κάνουμε μια ασκησούλα από την Βεντέτα Νο 228 (18/9/1969), που τονώνει το πόδι. Κάτι η ορθοστασία, κάτι η καθιστική ζωή, τα κουράζουν τα καημένα τα... ποδάρια μας. Α, η άσκηση θέλει και μια... αυτοσυγκράτηση στο φαγητό, ε; Τα κιλά ζορίζουν τα πόδια, μην το ξεχνάμε...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (17/09/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· (Μαρκ. 8, 35)

Διότι όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει·

Θες να σώσεις τη ζωή σου; Προφανώς η απάντηση είναι αυτονόητη. Όμως για να θες να τη σώσεις, πρέπει αυτή να κινδυνεύει. Αν δεν υπάρχει κίνδυνος, τότε γιατί να νοιάζεσαι για τη σωτηρία της; Εδώ λοιπόν ο Ιησούς με αυτήν την ερώτηση, προϋποθέτει ότι υπάρχει κάποιος κίνδυνος που παραμονεύει. Επίσης, κάνει έναν διαχωρισμό μεταξύ των δύο εννοιών της ζωής (ψυχή). Η μία έννοια είναι η σωματική ζωή, η οποία τελειώνει με τον θάνατο του σώματος, και η άλλη είναι η ζωή της ψυχής μετά τον φυσικό θάνατο που είναι αιώνια.  Ποιά από τις δύο θες να σώσεις; Η μία ούτως ή άλλως τελειώνει με το θάνατο του σώματος. Συνεπώς την αιώνια. Για να τη σώσεις, πρέπει πρώτα να αντιληφθείς από τι κινδυνεύει. Και ο κίνδυνος είναι φυσικά η αμαρτία και η επιλογή του κακού. Ο μόνος τρόπος σωτηρίας της είναι να χαθεί η σωματική ζωή. Αυτό για τον Ιησού, δεν σημαίνει να πάει κανείς να αυτοκτονήσει, αλλά να χάσει ουσιαστικώς όλες εκείνες τις απολαύσεις και τις ηδονές που προσφέρει απλόχερα η αμαρτία. Να αφήσει κατά μέρους την εγωπάθεια και να ταπεινώνεται. Να μην επιδιώκει την απόκτηση του πλούτου και να ζει λιτά και με αυτοσυγκράτηση. Αυτός ο τρόπος ζωής για τον κόσμο, που κυριαρχεί δυστυχώς ο διάβολος,  θεωρείται χαμένος, ευτελής και άξιος χλευασμού. Ωστόσο, μόνο δι' αυτού θα σώσουμε την ψυχή μας. Θα τον επιλέγαμε; Σίγουρα είναι δύσκολη απόφαση, αλλά ας θυμόμαστε ότι στον τρίτο πειρασμό που έβαλε ο διάβολος στον Ιησού (στην έρημο), να του χάριζε τα βασίλεια του κόσμου (Ματθ. 4, 9), ο Ιησούς αρνήθηκε. Αρκεί λοιπόν να πράξουμε ομοίως.       

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΦΥΙΑ ΤΟΥ... ΚΩΛ...!

Με τα όσα δεινά συμβαίνουν στην χώρα, αυτή η είδηση (από το straight.gr) περνάει δυστυχώς στα ψιλά! Διότι οι άντρες που ψάχνουν γυναίκα, πρέπει πρώτα να την κοιτούν από... πίσω και μετά στο... μπαλκόνι! Εκτός κι αν είναι σοβαροί και ρίχνουν καμιά ματιά και εντός του μυαλού που κουβαλάει η μαντάμ! Περί πισινού ο επιστημονικός λόγος αυτή τη φορά, και το πόρισμα είναι εξόχως εντυπωσιακό. Η κ...άρα της γυναίκας λοιπόν, θεωρείται προσόν ως δείκτης καλής υγείας και ως δείκτης ευφυίας! Και 'γω που νόμιζα ότι δείχνει το πόσο κλαπακιάζει στην καθισιά της! 

Ωστόσο πρέπει να μας προβληματίσει λίγο αυτή η έρευνα. Δηλαδή οι μικροπισινούδες (ή μικροκώλες) είναι σώνει και καλά προβληματικές; Και εκεί που ένιωθαν κόμπλεξ λόγῳ μικρού στήθους τώρα θα νιώθουν ανασφάλειες και για τον πισινό τους; Τι τους έλαχε Θεέ μου! Ευτυχώς στην Ελλάδα οι μεγαλοπισινούδες είναι κάμποσες, οπότε οι Έλληνες δεν θα στερηθούν από γυναίκες καλής σωματικής διάπλασης. Τι να πουν όμως οι πιο βόρειοι; Εκεί το στένεμα δίνει και παίρνει! Πρόβλημά τους, βεβαίως! 

Όπως και να 'χει, οι φαγανούδες γυναίκες οφείλουν να χαρούν και μην αγχώνονται που δεν τους κάθεται καμία δίαιτα. Διότι αν όντως κάνουν πετυχημένη δίαιτα τότε θα πουν αντίο τον μεγάλο κώ..., με δυσάρεστα αποτελέσματα. Θα μειωθούν η καλή υγεία και η ευφυία τους! Συνεπώς οφείλουν σε τακτά χρονικά διαστήματα να μετρούν και να ξαναμετρούν με τη μεζούρα την περιοχή της λεκάνης. Μη χαθεί κάποιος πόντος από λαθεμένη διατροφή! Βέβαια θα πετάνε περισσότερα λεφτά σε εσώρουχα μιας και τα μεγαλύτερα νούμερα κοστίζουν παραπάνω. Αλλά αυτό είναι μια μικρή παρενέργεια. Κι επειδή ο πλούτος και ο βήχας δεν κρύβονται, οφείλει και ο μεγάλος κώ... να μπει στην παροιμία. Ειδικά τώρα που πρέπει να... επιδεικνύεται!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΠΙΛΑΦΙ ΜΕ ΣΥΚΩΤΑΚΙΑ Ή ΝΕΦΡΑΚΙΑ

Να μια συνταγή για όσους τα συκωτάκια αποτελούν μια νόστιμη λιχουδιά. Υπάρχουν κι εκείνοι που δεν τα πάνε καθόλου όπως και να είναι μαγειρεμένα. Από τη Βεντέτα Νο 384 (14/9/1972) το ωραίο πιλαφάκι με συκωτάκια ή νεφράκια, μιας και μπήκε ο Σεπτέμβριος και καιρός να φάμε ένα... λιγότερο καλοκαιρινό φαγητό!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (10/09/2023) ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

...ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. (Ιω. 3, 16)

για να μη χαθεί ο κάθε ένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια.

Η επανάληψη αυτής της φράσης από τον Ιησού (δηλωτικό της γραφής του Ιωάννη), μας τονίζει σε μια συντόμευση το βασικό στόχο του κηρύγματος του Κυρίου. Το κήρυγμα είναι καθολικό (πᾶς), απευθύνεται στον καθένα. Δεν εξαιρεί, ούτε περιορίζει ο Ιησούς. Είτε Ιουδαίος, είτε εθνικός. Ο τρόπος είναι απλός (δηλαδή όχι σύνθετος και πολύπλοκος). Διά της πίστης. Ο καθένας που πιστεύει. Ούτε λίγο, ούτε επιλεκτικά, ούτε όποτε τον συμφέρει. Η πίστη είναι διαρκές βίωμα σ' αυτόν που θα ακολουθήσει τον Κύριο. Και δεν εξαντλείται, ούτε εξανεμίζεται στους κλυδωνισμούς, ή στον παρασυρμό στην αμαρτία. Αντιθέτως βοηθάει στη σταθερότητα και στην επαναφορά προς το δρόμο που χάραξε ο Κύριος. Πίστη, σε ποιόν; Στον αληθινό Θεό, που έστειλε το μονογενή του υιό και τον παρέδωσε στο σταυρικό θάνατο για να σώσει τον άνθρωπο. Ποιά θα είναι η ανταμοιβή αυτού που δεν πιστεύει και απορρίπτει το Θεό και τι μέγεθος θα έχει; Η απώλεια. Στον παρόντα βίο η απώλεια είναι καταστροφή της ζωής και καταστροφή ενδεχομένως και άλλων που ενδεχομένως θα παρασυρθούν από τον άπιστο που θα ακολουθήσει την οδό της αμαρτίας. Στην επόμενη ζωή, είναι ουσιαστικώς ο θάνατος, γιατί θα βρίσκεται εντελώς μακριά από εκεί που πηγάζει η ζωή, τον Κύριο. Και αυτό το κακό θα είναι μόνιμο και μη αναστρέψιμο. Με το ακριβώς αντίθετο θα ανταμειφθεί ο πιστός. Με την ζωή, δηλαδή μετοχή στο αγαθό. Η διάρκεια αυτής της απολαβής, είναι αιώνια, όπως αιώνιος είναι ο Θεός που την παρέχει. Αυτήν στον παρόντα βίο ενδέχεται να την προγευτεί,  στη μετά θάνατον κατάσταση θα την απολαύσει.     

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΕΣ;»

Όταν γυρνάς από τις διακοπές, τι σου εύχονται; «Καλό χειμώνα»! Λες και δεν υπάρχει το φθινόπωρο... Και μετά στο καπάκι ακολουθεί η κλασσική ερώτηση, «πως πέρασες;». Τι απαντάς; Ότι δεν πέρασες καλά για τον ένα ή τον άλλο λόγο, ή ότι πέρασες μέτρια και να εκπέσεις στη σύγκριση με τον άλλο που πιθανότατα πέρασε καλύτερα από σένα; Επειδή την αλήθεια την έχουμε για λίγους, απαντάμε «τέλεια»!  Όπου και να μας ρωτάνε πως περάσαμε, η απάντηση είναι μία και δεδομένη.  Πως πέρασες, στις διακοπές; Τέλεια. Πως πέρασες στην εκδρομή; Τέλεια. Στη συναυλία; Τέλεια. Στην τάδε έξοδο; Τέλεια. Στην δείνα εμπειρία; Τέλεια! Ακόμα και στο σπίτι να κάτσεις, πάλι τέλεια λες και καθάρισες. Το παρακάτω σχετικό ποίημα «Πως πέρασες;» του Μιχάλη Μελαχροινούδη, το αλίευσα από το τεύχος Σείστρο Νο 7 (Χίος, 2021) και το βάζω τέτοιες μέρες για όσους επιστρέφουν από τις διακοπές και θα ακούσουν το ανιαρό «Πως πέρασες» και θα πουν το εξίσου άχαρο «Τέλεια». Ευτυχώς που το λέμε μια φορά ανά άτομο!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΣΤΟ ΚΑΤΣΙΚΟΧΩΡΙ»

Που παραθερίσατε; Σε θάλασσα ή σε βουνό; Όπου και να πήγατε, αρκεί να περάσατε καλά, δίχως τους μπελάδες του ήρωα στο παρακάτω χιουμοριστικό αρθράκι από το Ρομάντσο Νο 917 (27/9/1960). Με χιούμορ ας καλωσορίσουμε τον Σεπτέμβριο, παρότι το καλοκαίρι συνεχίζεται ακόμα...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (03/09/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. (Ματθ. 21, 38)

Οι γεωργοί όμως, όταν είδαν το υιό, είπαν μεταξύ τους, «αυτός είναι ο κληρονόμος. Εμπρός, ας τον σκοτώσουμε και ας αρπάξουμε την κληρονομιά του».

Οι κακοί γεωργοί, σ' αυτήν την παραβολή, αφού έδειραν, λιθοβόλησαν και σκότωσαν όσους δούλους είχε στείλει ο ιδιοκτήτης του κτήματος για να πάρουν τη σοδειά που του αναλογούσε, δεν δίστασαν να προβούν αντιστοίχως και στον υιό του ιδιοκτήτη. Κατάλαβαν ότι δεν ήταν ένας ακόμη απεσταλμένος αλλά ο υιός, ο οποίος ήταν και ο νόμιμος κληρονόμος του κτήματος όταν θα πέθαινε βέβαια ο πατέρας του. Αλλά ως υιός έχει τρόπῳ τινά τα ίδια δικαιώματα στην πατρική περιουσία, άρα και στη σοδειά. Το απύθμενο θράσος των γεωργών που είχαν νοικιάσει το κτήμα, δεν είχε όρια. Αποφάσισαν να τον σκοτώσουν για να του αρπάξουν την κληρονομιά! Έχοντας κατά νου δηλαδή, να οικειοποιηθούν το κτήμα διά του πονηρού τρόπου της χρησικτησίας. Δεν είχαν άλλο τρόπο για να αποκτήσουν κάτι που δεν τους ανήκε, παρά να σκοτώσουν τον κληρονόμο. Μετά, προφανώς θα σκότωναν και τον ίδιο τον ιδιοκτήτη αν τολμούσε να πάει αυτοπροσώπως να διεκδικήσει την περιουσία του. Αν ήθελαν δικό τους κτήμα, θα μπορούσαν να μάζευαν χρήματα από τα δεδουλευμένα τους και να αγόραζαν. Όμως ο νόμιμος τρόπος είναι πιο δύσκολος. Και όποιος δεν έχει αίσθηση της τιμιότητας δεν τον ακολουθεί.

 

Θα θέλαμε να είχαμε ενοικιαστές στην περιουσία μας ανθρώπους που να σκέφτονταν κατ' αυτόν τον τρόπο; Ασφαλώς όχι. Εμείς θα συμπεριφερόμασταν έτσι αν ήμασταν ενοικιαστές; Πάλι όχι (τρόπος του λέγειν). Κι όμως! Έτσι σκεφτόμαστε και πράττουμε ακόμη και σήμερα. Ο Θεός μας έβαλε στη δημιουργία του για να τη διαχειριστούμε και όχι για να τη σφετεριστούμε. Έφτιαξε ο άνθρωπος τη Γη; Έφτιαξε την ύλη; Έφτιαξε τα ζώα και τα φυτά; Απολύτως τίποτα! Κι όμως αισθάνεται ότι του ανήκει ο πλανήτης και του συμπεριφέρεται δυστυχώς δίχως αιδώ. Έστειλε ο Δημιουργός τον Υιό Του, μπας και βάλουμε μυαλό αλλά ακόμη και σήμερα επιλέγουμε να τον «σκοτώνουμε» ακολουθώντας τον κατήφορο της αμαρτίας. Θεωρούμε δική μας την πλάση, οπότε και δεν θέλουμε μπαίνουν όρια σε ότι η εγωπάθειά μας παρασύρει. Δεν σκεφτόμαστε ότι είμαστε περαστικοί από εδώ και ότι (υλικό) τώρα μας ανήκει, όταν θα πεθάνουμε θα ανήκει σε άλλους. Και αντί να δημιουργούμε, καταστρέφουμε. Οι  γεωργοί το μόνο που τους ένοιαζε, ήταν πως να αποκτήσουν παράνομα το κτήμα με όποιο τρόπο. Από αυτήν την νοοτροπία οφείλουμε να απαλλαγούμε γιατί δυστυχώς, αν εκείνοι στην παραβολή δεν δίστασαν να αποφασίσουν να σκοτώσουν τον υιό, που θα τους έμπαινε εμπόδιο, εμείς δεν διστάζουμε να σκοτώσουμε ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό...      

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...