Ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις;
λέγουσιν
αὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις
γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν. (Ματθ. 21, 40-41)
«Όταν λοιπόν έρθει ο κύριος του αμπελώνα, τι θα κάνει στους γεωργούς εκείνους;»
Του
λένε: «Τους κακούς, κακώς θα τους εξολοθρέψει και τον αμπελώνα θα τον
νοικιάσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στους
καιρούς τους».
Μια απλή ερώτηση έθεσε στους ακροατές του ο Ιησούς. Τι θα έπρεπε ο ιδιοκτήτης του αμπελώνα, να κάνει τους γεωργούς που του έκλεψαν τη σοδιά του, σκότωσαν τους δούλους που έστειλε για να πάρουν τους καρπούς και σκότωσαν επίσης τον γιό του; Ποιά θα έπρεπε να είναι η αντίδρασή του; Η απάντηση ασφαλώς είναι αυτονόητη για την τιμωρία των κακών γεωργών. Αν ρωτούσε εμάς, το ίδιο δεν θα απαντούσαμε; Δεν θα βρίσκαμε κανένα δικαιολογητικό για τους κακούς γεωργούς. Μόνο που οι κακοί γεωργοί είμαστε όλοι όσοι περιφρονούμε το Θεό, ιδιοποιώντας την τις προσφορές του και δείχνουμε ασέβεια με οιονδήποτε τρόπο στον Υιό του! Βέβαια, για τον εαυτό μας πάντα θα έχουμε κάποια δικαιολογία και κάποια ελαφρυντικά. Όμως ο Ιησούς δεν είπε κάποια ποινή, άφησε τους ακροατές να αποδώσουν δικαιοσύνη. Αν τους έλεγε ότι απευθύνεται και σ' εκείνους, ίσως να απαντούσαν διαφορετικά. Όμως η απάντηση ήταν καθολικής αποδοχής και αυτήν θα λέγαμε κι εμείς αν ήμασταν εκεί. Το ζήτημα είναι να μην φτάσουμε στο σημείο ώστε μια τέτοια ποινή να αρμόζει για τις πράξεις μας. Να μη γίνουμε σαν τους κακούς γεωργούς εγκλωβισμένοι στην αλαζονική εγωπάθεια. Διότι μετά η δικαιοσύνη θα είναι αυτονόητα αυστηρή...
