Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. (Ιω. 12, 13)
πήραν κλαδιά φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν κραυγάζοντας:
Δόξα στο Θεό! Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο! Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ!
Μαθαίνοντας την ανάσταση του Λαζάρου, οι ισραηλίτες έτρεξαν να προϋπαντήσουν την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ πανηγυρικά, κρατώντας κλαδιά φοινίκων. Μη έχοντας κάτι πιο επίσημο να κάνουν, πήραν βάϊα (ή βάγια, στην καθομιλουμένη) τα οποία σε γιορτές όπως η σκηνοπηγία, είναι σύμβολα νίκης. Μάλιστα ονομάτισαν τον Κύριο βασιλιά του Ισραήλ, φωνάζοντας τον 26ο στίχο του 117 ψαλμού «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Τι ενθουσιασμός και τι πάθος! Η είδηση της ανάστασης του Λαζάρου τους είχε συγκλονίσει, αδιαμφισβήτητα.
Είναι οι ίδιοι που όταν αντίκρυσαν τον ματωμένο και τραυματισμένο Ιησού από τα βασανιστήρια των Ρωμαίων, φώναξαν «σταυρωθήτω» (Ματθ. 27, 22). Από βασιλεύς ο Κύριος, έγινε κατάδικος. Ευμετάβολοι στην πίστη οι Ισραηλίτες, ομοιάζουν με μας όταν εύκολα ενθουσιαζόμαστε και παθιαζόμαστε. Ξεχνάμε γρήγορα ότι μας έχει προσφέρει και αντί για βάγια του γυρνάμε την πλάτη στην πρώτη δυσκολία. Του ρίχνουμε μάλιστα το φταίξιμο σ' ότι κακό μας συμβαίνει με μεγάλη ευκολία. Δεν κοιτάμε αν φταίμε καθόλου...
Αυτός είναι λοιπόν ο κοσμικός «θρίαμβος», τον οποίο δίχως να επιδιώξει, έλαβε ο Ιησούς. Κορύφωση της υποκρισίας και της αχαριστίας του ανθρώπινου γένους (όχι μόνο των εβραίων). Αυτό το κοσμικό φρόνημα οφείλουμε να αποβάλουμε. Πάσχα δεν είναι το πασχάλιο γλέντι και η κρεοφαγία, αλλά η πνευματική υπέρβαση. Πολλοί θα φάνε τον οβελία (ή κατσίκι, ή ότι αρτήσιμο τέλος πάντων) αλλά ποιοί κοπίασαν για να το αξίζουν αυτό; Ο «Αμνός» του Θεού ήρθε για όσους έχουν τη διάθεση να αλλάξουν εαυτόν, να ξεπεράσουν τον κοσμικό (δηλ. τον κακό και παρηκμασμένο) χαρακτήρα των εκκλησιαστικών εθίμων, και να αφήσουν τον παλιό χαρακτήρα πίσω τους. Η μετοχή μας στην αιματηρή θυσία του Κυρίου, είναι η αναίμακτη μεν, επίπονη δε, θυσία του εγωπαθούς εαυτού μας. Ναι, τότε θα καταλάβουμε τι σημαίνει Πάσχα κατά την Εκκλησία του Χριστού, και θα είναι πετυχημένη η νηστεία που προηγείται αυτού. Ας προϋπαντήσουμε μέσα μας τον Κύριο με βάγια πίστης και πνευματικής προκοπής.
