Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ᾿Ιούδας Σίμωνος ᾿Ισκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; (Ιω. 12, 4-5)
Λέει όμως ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους μαθητές του, αυτός που έμελλε να τον παραδώσει: «Γιατί τούτο το μύρο δεν πουλήθηκε για τριακόσια δηνάρια και δε δόθηκε στους φτωχούς;»
Εύλογη η απορία του Ιούδα, θα έλεγε κανείς με μια πρώτη ματιά. Μόλις τσάκωσε τον Ιησού να συναινεί σε πράξη εναντίον των φτωχών! Ο ευσεβής ζήλος της αδελφής του Λαζάρου, Μαρίας, έγινε ασύστολη δαπάνη! Η ελεημοσύνη προς τους φτωχούς για τον Ιούδα, έγινε ξαφνικά η πρώτη προταιρεότητα κάθε δραστηριότητας...
Η ερώτηση του Ιούδα, θύμησε τις πονηρές ερωτήσεις/ πειρασμούς του Σατανά στον Ιησού, όταν βρίσκονταν Εκείνος στην έρημο. Ξέχασε ο Ιούδας το τι είχε προσφέρει μέχρι εκείνη τη στιγμή στους φτωχούς ο Κύριος. Ξέχασε πόσες χιλιάδες ανθρώπων είχε ταΐσει, πόσους είχε θεραπεύσει και μάλιστα αρκετούς τους είχε αναστήσει! Ξέχασε και ακόμη σημαντικότερα, ότι είχε προσφέρει πνευματική τροφή και είχε δώσει άφεση αμαρτιών σε πιστούς ανθρώπους.
Όμως, ο Ιούδας δεν εξέφρασε μια αθώα απορία. Με πονηριά την είπε, ξεχνώντας το κυριώτερο: Ότι η παρουσία του Ιησού Χριστού στη γη, για να σώσει τον εκπεσόντα και πεπλανημένο άνθρωπο από την αμαρτία, είναι η ύψιστη ελεημοσύνη που θα μπορούσαν να έχουν όχι μόνο οι φτωχοί, αλλά άπασα η ανθρωπότητα! Μόνο που η εναθρώπηση του Υιού και το μετέπειτα σταυρικό Του πάθος, δεν μετριούνται σε χρήματα για να παραπονεθεί ο κάθε πονηρός που βρίσκει δικαιολογία ότι τάχα κάνει πλημμελή ελεημοσύνη η Εκκλησία για να ξιφουλκήσει εναντίον της «εκ του ασφαλούς»!
Και βέβαια, τι ειρωνία, ο Ιούδας πρόδωσε τον αναμάρτητο Ιησού για 30 αργύρια, για ίδιον όφελος, ξεχνώντας το πρόσχημα της ελεημοσύνης προς τους φτωχούς...!!!
Άλλα σχόλια για τη σημερινή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.
