Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το εξής τροπάριο της δ' ωδής μετά τον ειρμό:
Νομοθέτην ἡ τεκοῦσα, ἀληθῶς χαῖρε Δέσποινα, τὸν τὰς ἀνομίας, πάντων δωρεὰν ἐξαλείφοντα, ἀκατανόητον βάθος, ὕψος ἄρρητον, ἀπειρόγαμε, δι' ἧς ἡμεῖς ἐθεώθημεν.
Χαίρε Δέσποινα που γεννησες αληθώς το Νομοθέτη, ο οποίος εξαλείφει χωρίς αντάλαγμα τις ανομίες (μας). Χαίρε απειρόγαμε που είσαι βάθος ακατανόητο και ύψος ανέκφραστο και που έγινες αιτία της δικής μας θέωσης.
Ο μέγας νομοθέτης είναι ο Θεός, του οποίου ο νόμος διέπει όλα τα δημιουργήματά του. Ο νόμος εκφράζει το άγιο θέλημά του, διέπει και κυβερνά την πλάση, ρυθμίζει και συνέχει τα όλα τα όντα. Η παρακοή του ανθρώπου τον έκανε παραβάτη του νόμου, και η αποβολή του από την παραδείσια κατάσταση ήταν η τιμωρία του. Αυτή όμως η τιμωρία δεν ήταν παντοτινή και ο ιερός υμνογράφος χαιρετίζει την Θεοτόκο που γέννησε τον Νομοθέτη, ο οποίος θα επαναφέρει τον άνθρωπο και πάλι στην εντός του θείου νόμου κατάσταση. Δίχως αντάλλαγμα, αλλά από αγάπη προς το δημιούργημά του. Βέβαια ο άνθρωπος αδύναμος και εξασθενημένος από την αμαρτία, όδευε προς αφανισμό, μη δυνάμενος από μόνος να επανέλθει. Ο Χριστός σήκωσε το βάρος της ανθρώπινης ενοχής με το σταυρικό του πάθος και έδωσε την άφεση στα αμαρτήματα που βάραιναν τα πλάσματά του. Πλέον ο άνθρωπος απέκτησε εκ νέου την ελευθερία να επιλέξει την ουράνια βασιλεία αντί της θανατηφόρας αμαρτίας. Αυτό το μυστήριο υπερβαίνει τα φυσικά μέτρα και γι' αυτό κατά τον ι. υμνογράφο, είναι βαθύ και υψηλό που δεν μπορεί να ειπωθεί με ανθρώπινα λόγια. Είναι ανεξιχνίαστο και ανερμήνευτο. Πίσω από το μυστήριο βρίσκεται με πλήρη ταπεινότητα η παρθένος Μαρία προσφέροντας στην ανθρωπότητα με την εκ Θεού γέννα της, τον ενανθρωπήσαντα Λόγο ως δωρεά της δόξας και του κλέους της.
Νομοθέτην ἡ τεκοῦσα, ἀληθῶς χαῖρε Δέσποινα, τὸν τὰς ἀνομίας, πάντων δωρεὰν ἐξαλείφοντα, ἀκατανόητον βάθος, ὕψος ἄρρητον, ἀπειρόγαμε, δι' ἧς ἡμεῖς ἐθεώθημεν.
Χαίρε Δέσποινα που γεννησες αληθώς το Νομοθέτη, ο οποίος εξαλείφει χωρίς αντάλαγμα τις ανομίες (μας). Χαίρε απειρόγαμε που είσαι βάθος ακατανόητο και ύψος ανέκφραστο και που έγινες αιτία της δικής μας θέωσης.
Ο μέγας νομοθέτης είναι ο Θεός, του οποίου ο νόμος διέπει όλα τα δημιουργήματά του. Ο νόμος εκφράζει το άγιο θέλημά του, διέπει και κυβερνά την πλάση, ρυθμίζει και συνέχει τα όλα τα όντα. Η παρακοή του ανθρώπου τον έκανε παραβάτη του νόμου, και η αποβολή του από την παραδείσια κατάσταση ήταν η τιμωρία του. Αυτή όμως η τιμωρία δεν ήταν παντοτινή και ο ιερός υμνογράφος χαιρετίζει την Θεοτόκο που γέννησε τον Νομοθέτη, ο οποίος θα επαναφέρει τον άνθρωπο και πάλι στην εντός του θείου νόμου κατάσταση. Δίχως αντάλλαγμα, αλλά από αγάπη προς το δημιούργημά του. Βέβαια ο άνθρωπος αδύναμος και εξασθενημένος από την αμαρτία, όδευε προς αφανισμό, μη δυνάμενος από μόνος να επανέλθει. Ο Χριστός σήκωσε το βάρος της ανθρώπινης ενοχής με το σταυρικό του πάθος και έδωσε την άφεση στα αμαρτήματα που βάραιναν τα πλάσματά του. Πλέον ο άνθρωπος απέκτησε εκ νέου την ελευθερία να επιλέξει την ουράνια βασιλεία αντί της θανατηφόρας αμαρτίας. Αυτό το μυστήριο υπερβαίνει τα φυσικά μέτρα και γι' αυτό κατά τον ι. υμνογράφο, είναι βαθύ και υψηλό που δεν μπορεί να ειπωθεί με ανθρώπινα λόγια. Είναι ανεξιχνίαστο και ανερμήνευτο. Πίσω από το μυστήριο βρίσκεται με πλήρη ταπεινότητα η παρθένος Μαρία προσφέροντας στην ανθρωπότητα με την εκ Θεού γέννα της, τον ενανθρωπήσαντα Λόγο ως δωρεά της δόξας και του κλέους της.
