Λέει ο Ιησούς στον Ιούδα που διαμαρτυρήθηκε για τη σπατάλη χρημάτων στο μύρο αντί να δοθεί σε φιλανθρωπίες:
εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς· ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό.
τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. (Ιω. 12, 7 - 8)
Είπε τότε ο Ιησούς: «Άφησέ την, για να φροντίσει αυτό για την ημέρα του ενταφιασμού μου. Γιατί τους φτωχούς πάντοτε τους έχετε μαζί σας, εμένα όμως δε με έχετε πάντοτε».
Ο Ιησούς θυμίζει, αυτό που έχει ξαναπεί στους μαθητές λίγο πριν εισέλθουν στην Ιερουσαλήμ, το θάνατό του. Κάτι που καλό είναι και εμείς να μη λησμονούμε πως δεν θα ζούμε για πάντα. Επίσης, την τιμή που του κάνει η Μαρία (η αδελφή του Λαζάρου) να του αλείψει τα πόδια με μύρο, την προτυπώνει με το μύρωμα του νεκρού του σώματος. Τους προετοιμάζει για το τι θα επακολουθήσει.
Η φιλανθρωπία προς τους φτωχούς είναι αξιόλογη πράξη. Το ίδιο και η λατρεία προς το Θεό. Όμως χρειάζεται διάκριση όταν παρουσιάζεται σύγκρουση καθηκόντων. Ο Χριστός ήλθε για μικρό χρονικό διάστημα. Δεν είπε να πάψουν οι φιλανθρωπίες όσο βρίσκεται στη γη. Και ο ίδιος για την ύψιστη φιλανθρωπία ήρθε. Και η τιμή που του έγινε με το μύρο, δεν είναι μια σπατάληση χρημάτων, αλλά μια προτύπωση για το εγγύς μέλλον.
Άλλο σχόλιο για το σημερινό Ευαγγέλιο θα βρείτε εδώ.
