Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. (Μαρκ. 10, 41)
Όταν τ’ άκουσαν αυτά οι υπόλοιποι δέκα μαθητές, άρχισαν ν’ αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη.
Ένα επεισόδιο που για μοναδική φορά, συνέβη μεταξύ των μαθητών ενώπιον του Ιησού, και δυστυχώς δεν έχει λάβει την προβολή που θα έπρεπε. Τι προηγήθηκε της αγανάκτησης των δέκα μαθητών εναντίον του Ιακώβου και του Ιωάννου; Προηγουμένως λοιπόν, οι υιοί του Ζεβεδαίου είχαν ζητήσει, προφανώς εγωιστικά, από τον Κύριο, να καθίσουν δεξιά και αριστερά Του όταν θα εγκαταστήσει την ένδοξη βασιλεία Του. Και παρότι ο Ιησούς τους αποθάρρυνε ρωτώντας τους αν μπορούν να πιουν το ποτήριο του μαρτυρίου και να βαπτισθούν το βάπτισμα του αίματος όπως θα έκανε Εκείνος, αυτοί με θράσος απάντησαν καταφατικά. Όπως είδαμε στις ευαγγελικές περικοπές των δύο προηγούμενων Κυριακών (εδώ και εδώ), οι μαθητές δεν ήταν ακόμη έτοιμοι για την μετά Χριστόν εποχή και βρίσκονταν υπό δοκιμή, κάνοντας και οι ίδιοι πνευματικό αγώνα. Δυστυχώς, δεν είχαν αποβάλλει τον κοσμικό τρόπο σκέψης και δύο εξ αυτών ζήτησαν τιμές και δόξες χωρίς ούτε να τις δικαιούντο, αλλά ούτε να είχαν καταλάβει ότι για να τις αποκτήσουν, έπρεπε να ασκηθούν πρώτα στην ταπεινότητα και στο μαρτύριο του αίματος.
Αν στην περικοπή προεξέχουν σε οίηση οι υιοί του Ζεβεδαίου, δυστυχώς και οι υπόλοιποι δέκα δεν υπολείπονταν στη ματαιοδοξία. Αντί να πλησιάσουν τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη για να τους συνετίσουν, αντί να παρακαλέσουν τον Κύριο να συγχωρέσει το ατόπημα των πλανεμένων μαθητών, αγανάκτησαν! Θίχτηκε ο εγωισμός τους διότι τέτοιες φιλοδοξίες είχαν και οι ίδιοι για τον εαυτό τους! Τόσο καιρό μαζί με τον Ιησού, αντί να πάρουν μαθήματα ταπεινοφροσύνης και αγάπης προς τους αδελφούς τους, σκέφτονταν τη θέση που θα είχαν στην βασιλεία του Κυρίου. Να λοιπόν γιατί ο Κύριος δεν τους επέτρεψε να κάνουν σημαντικά θαύματα όπως να εκβάλουν τα δαιμόνια και τους προέτρεπε σε προσευχή και νηστεία (Μαρκ. 9, 29). Έβλεπε πως στην καρδιά τους ελλόχευε η αλαζονεία και η εγωπάθεια. Και αυτό το γεγονός δεν το σιώπησε ο απόστολος Πέτρος στον ακόλουθό του, ευαγγελιστή Μάρκο (Κύρια πηγή του Μάρκου ήταν ο απόστολος Πέτρος). Ακόμη και οι μαθητές έδειξαν σημάδια αλαζονείας πριν δουν τον Κύριο ανεστημένο. Και εκείνοι ήταν άνθρωποι με αδυναμίες και δεν ήταν εύκολο το να αποβάλουν το κοσμικό φρόνημα. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας το υπενθυμίζει αυτό το γεγονός στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Για να επιμείνουμε περισσότερο στην άσκηση. Για να μη νομίσουμε ότι μόνο με την αποχή των αρτύσιμων τροφών θα καταφέρουμε να γίνουμε καλύτεροι χριστιανοί. Τον εγωισμό που ακόμη και οι μαθητές έδειξαν, πρέπει να τιθασεύσουμε. Την αγανάκτηση για τιμές και αξιώματα ας αφήσουμε κατά μέρους, γιατί μόνο τους ταπεινούς θα επιβραβεύσει ο Κύριος...
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. (Μαρκ. 10, 41)
Όταν τ’ άκουσαν αυτά οι υπόλοιποι δέκα μαθητές, άρχισαν ν’ αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη.
Ένα επεισόδιο που για μοναδική φορά, συνέβη μεταξύ των μαθητών ενώπιον του Ιησού, και δυστυχώς δεν έχει λάβει την προβολή που θα έπρεπε. Τι προηγήθηκε της αγανάκτησης των δέκα μαθητών εναντίον του Ιακώβου και του Ιωάννου; Προηγουμένως λοιπόν, οι υιοί του Ζεβεδαίου είχαν ζητήσει, προφανώς εγωιστικά, από τον Κύριο, να καθίσουν δεξιά και αριστερά Του όταν θα εγκαταστήσει την ένδοξη βασιλεία Του. Και παρότι ο Ιησούς τους αποθάρρυνε ρωτώντας τους αν μπορούν να πιουν το ποτήριο του μαρτυρίου και να βαπτισθούν το βάπτισμα του αίματος όπως θα έκανε Εκείνος, αυτοί με θράσος απάντησαν καταφατικά. Όπως είδαμε στις ευαγγελικές περικοπές των δύο προηγούμενων Κυριακών (εδώ και εδώ), οι μαθητές δεν ήταν ακόμη έτοιμοι για την μετά Χριστόν εποχή και βρίσκονταν υπό δοκιμή, κάνοντας και οι ίδιοι πνευματικό αγώνα. Δυστυχώς, δεν είχαν αποβάλλει τον κοσμικό τρόπο σκέψης και δύο εξ αυτών ζήτησαν τιμές και δόξες χωρίς ούτε να τις δικαιούντο, αλλά ούτε να είχαν καταλάβει ότι για να τις αποκτήσουν, έπρεπε να ασκηθούν πρώτα στην ταπεινότητα και στο μαρτύριο του αίματος.
Αν στην περικοπή προεξέχουν σε οίηση οι υιοί του Ζεβεδαίου, δυστυχώς και οι υπόλοιποι δέκα δεν υπολείπονταν στη ματαιοδοξία. Αντί να πλησιάσουν τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη για να τους συνετίσουν, αντί να παρακαλέσουν τον Κύριο να συγχωρέσει το ατόπημα των πλανεμένων μαθητών, αγανάκτησαν! Θίχτηκε ο εγωισμός τους διότι τέτοιες φιλοδοξίες είχαν και οι ίδιοι για τον εαυτό τους! Τόσο καιρό μαζί με τον Ιησού, αντί να πάρουν μαθήματα ταπεινοφροσύνης και αγάπης προς τους αδελφούς τους, σκέφτονταν τη θέση που θα είχαν στην βασιλεία του Κυρίου. Να λοιπόν γιατί ο Κύριος δεν τους επέτρεψε να κάνουν σημαντικά θαύματα όπως να εκβάλουν τα δαιμόνια και τους προέτρεπε σε προσευχή και νηστεία (Μαρκ. 9, 29). Έβλεπε πως στην καρδιά τους ελλόχευε η αλαζονεία και η εγωπάθεια. Και αυτό το γεγονός δεν το σιώπησε ο απόστολος Πέτρος στον ακόλουθό του, ευαγγελιστή Μάρκο (Κύρια πηγή του Μάρκου ήταν ο απόστολος Πέτρος). Ακόμη και οι μαθητές έδειξαν σημάδια αλαζονείας πριν δουν τον Κύριο ανεστημένο. Και εκείνοι ήταν άνθρωποι με αδυναμίες και δεν ήταν εύκολο το να αποβάλουν το κοσμικό φρόνημα. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας το υπενθυμίζει αυτό το γεγονός στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Για να επιμείνουμε περισσότερο στην άσκηση. Για να μη νομίσουμε ότι μόνο με την αποχή των αρτύσιμων τροφών θα καταφέρουμε να γίνουμε καλύτεροι χριστιανοί. Τον εγωισμό που ακόμη και οι μαθητές έδειξαν, πρέπει να τιθασεύσουμε. Την αγανάκτηση για τιμές και αξιώματα ας αφήσουμε κατά μέρους, γιατί μόνο τους ταπεινούς θα επιβραβεύσει ο Κύριος...
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
