Η είδηση από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ (16/04/11) λέει το προφανές. Ελλείψει χρημάτων μειώνονται οι γάμοι. Το ρητό «ἡ ἰσχύς ἐν τῇ ἐνώσει» μάλλον πάει περίπατο... Οι Έλληνες κοιτούν πιο πολύ τα έξοδα του γάμου παρά τα οφέλη του. Αντί να δουν ότι οι δύο μαζί μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα απ' ότι ο καθένας μόνος του, στέκονται σε έξοδα που αφορούν κυρίως την τελετή, το στήσιμο ενός νέο σπιτιού και ένα επερχόμενο παιδί.
Μπροστά στο χρήμα λοιπόν, η αγάπη υποχωρεί... Ή υπάρχει μέχρι το βαθμό μιας σχέσης... Σίγουρα είναι δύσκολο να διαχειριστούμε τον νεοφτωχισμό μας και στα δύσκολα πάντα κάνει την εμφάνισή της η μοναξιά. Δεν έχω λεφτά, άρα δεν δικαιούμαι να ερωτευτώ, να ελπίζω, να έχω αισθήματα. Οπότε ποιός σκέφτεται το γάμο; Αυτός είναι πολυτέλεια! Το ίδιο και ο ανθρωπισμός, πολυτέλεια για τον φτωχό. Αυτή είναι εντέλει η μοίρα του δυτικού «προοδευμένου» ανθρώπου.
Αναρωτιέμαι γιατί οι άνθρωποι σε πιο φτωχές κοινωνίες, όχι μόνο κάνουν γάμους αλλά και πολλές γεννήσεις. Ίσως γιατί δεν τους πτοεί η φτώχεια. Ίσως γιατί δεν έμαθαν (ακόμη) τα «καλά» του καπιταλισμού. Ίσως γιατί το χρήμα (που δεν έχουν) δεν είναι ο κανόνας που θα ρυθμίζει τη ζωή τους! Παραταύτα, εμείς «προοδεύσαμε» και γίναμε ένα με το πορτοφόλι μας. Μόνο που το «πορτοφόλι» δεν αισθάνεται. Και χωρίς αυτό, είμαστε πολύ γυμνοί και μόνοι. Σ' έναν «παράδεισο» που έχει πολλούς πειρασμούς και απολαύσεις αλλά βρίσκονται πολύ ψηλά για το μπόι μας...
