Μέρες που είναι, πήγα τη λαμπάδα στη βαφτηστήρα μου. Μαζί της πήγα και το πασχαλινό αυγό, αυτό το σοκολατένιο που είναι κούφιο από μέσα. Μόλις με είδε, και κυρίως τι κρατούσα, όρμησε από ενθουσιασμό.
- Ήρθε ο νονός! Ήρθε ο νονός! Έφερε και τη λαμπάδα μαζί του!
Δεν πρόλαβα να χαιρετήσω και η «ζουζούνα» μου άρπαξε την τσάντα να δει το παιχνίδι που συνοδεύεται από ένα κερί.
- Κοίτα μαμά, έχει τη Barbie μαζί με τη ντουλάπα με τα ρούχα και τα αξεσουάρ!!!
Εμ, μου ήθελε και εξοπλισμό. Δεν της έφτανε η σκέτη Barbie που φέτος την είχαν περίπου στα 10€.
- Κοίτα χαρά η μικρή, λέει η μάνα της με νόημα.
Όμως αμέσως το βλέμμα της βαφτηστήρας μου σκοτείνιασε.
- Αυτή δεν είναι η Barbie νονέ! Και εγώ σου ζήτησα τη Barbie!
- Κοίτα, Σοφάκι, όταν πήγα στο μαγαζί, είχαν τελειώσει οι λαμπάδες με τη Barbie και έτσι πήρα αυτήν εδώ με την ξαδέλφη της τη Μαριγώ!
Που μου 'ρθε να την πω Μαριγώ; Σάματι θυμόμουν πως την έγραφε στο κουτί;
- Έχεις ξαδέλφη η Barbie;
- Και βέβαια έχει! Όπως έχουν ξαδελφάκια πολλά παιδάκια.
- Μα δεν την έχω δει στην τηλεόραση!
- Δεν την έχεις δει, διότι... ντρέπεται να εμφανιστεί!
Άρχισε να προβληματίζεται η μικρή.
- Κοίτα, της λέω, άμα δεν τη θες, φέρε τη μου να την πάω πίσω και όταν φέρουν λαμπάδα με Barbie ποιός ξέρει πότε, θα σου φέρω με Barbie!
- Θα αργήσει δηλαδή να ξαναφέρει με Barbie το μαγαζί;
- Μέχρι να τις φτιάξουν και να τις πακετάρουν θα πάρει μήνες.
- Ε, τότε άσε μου τη Μαριγώ! Εξάλλου μοιάζει με την ξαδέλφη της!
Ουφ, γλίτωσα! Να τι παθαίνουμε από τα παιδιά άμα τα μεγαλώνει η τηλεόραση. Πως να ξεφύγεις απ' τα παιδιά, που λέει και ο Σαββόπουλος. Άντε να τους πεις πως τα οικονομικά είναι πολύ ζόρικα φέτος. Ας είναι καλά οι απομιμήσεις. Μετά από λίγο ήρθε η μικρή να της συναρμολογήσω την κούκλα γιατί της είχε βγάλει το πόδι... Μακάρι να υπήρχαν και για τους μεγάλους απομιμήσεις, έστω για να διασκεδάσουμε* προσωρινώς τα προβλήματά μας. Μη γίνουμε εμείς, απομίμηση του εαυτού μας!
- Ήρθε ο νονός! Ήρθε ο νονός! Έφερε και τη λαμπάδα μαζί του!
Δεν πρόλαβα να χαιρετήσω και η «ζουζούνα» μου άρπαξε την τσάντα να δει το παιχνίδι που συνοδεύεται από ένα κερί.
- Κοίτα μαμά, έχει τη Barbie μαζί με τη ντουλάπα με τα ρούχα και τα αξεσουάρ!!!
Εμ, μου ήθελε και εξοπλισμό. Δεν της έφτανε η σκέτη Barbie που φέτος την είχαν περίπου στα 10€.
- Κοίτα χαρά η μικρή, λέει η μάνα της με νόημα.
Όμως αμέσως το βλέμμα της βαφτηστήρας μου σκοτείνιασε.
- Αυτή δεν είναι η Barbie νονέ! Και εγώ σου ζήτησα τη Barbie!
- Κοίτα, Σοφάκι, όταν πήγα στο μαγαζί, είχαν τελειώσει οι λαμπάδες με τη Barbie και έτσι πήρα αυτήν εδώ με την ξαδέλφη της τη Μαριγώ!
Που μου 'ρθε να την πω Μαριγώ; Σάματι θυμόμουν πως την έγραφε στο κουτί;
- Έχεις ξαδέλφη η Barbie;
- Και βέβαια έχει! Όπως έχουν ξαδελφάκια πολλά παιδάκια.
- Μα δεν την έχω δει στην τηλεόραση!
- Δεν την έχεις δει, διότι... ντρέπεται να εμφανιστεί!
Άρχισε να προβληματίζεται η μικρή.
- Κοίτα, της λέω, άμα δεν τη θες, φέρε τη μου να την πάω πίσω και όταν φέρουν λαμπάδα με Barbie ποιός ξέρει πότε, θα σου φέρω με Barbie!
- Θα αργήσει δηλαδή να ξαναφέρει με Barbie το μαγαζί;
- Μέχρι να τις φτιάξουν και να τις πακετάρουν θα πάρει μήνες.
- Ε, τότε άσε μου τη Μαριγώ! Εξάλλου μοιάζει με την ξαδέλφη της!
Ουφ, γλίτωσα! Να τι παθαίνουμε από τα παιδιά άμα τα μεγαλώνει η τηλεόραση. Πως να ξεφύγεις απ' τα παιδιά, που λέει και ο Σαββόπουλος. Άντε να τους πεις πως τα οικονομικά είναι πολύ ζόρικα φέτος. Ας είναι καλά οι απομιμήσεις. Μετά από λίγο ήρθε η μικρή να της συναρμολογήσω την κούκλα γιατί της είχε βγάλει το πόδι... Μακάρι να υπήρχαν και για τους μεγάλους απομιμήσεις, έστω για να διασκεδάσουμε* προσωρινώς τα προβλήματά μας. Μη γίνουμε εμείς, απομίμηση του εαυτού μας!
*διασκεδάζω=διασκορπίζω
