Ὅτε οἱ ἔνδοξοι μαθηταὶ, ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο· καὶ ἀνόμοις κριταῖς, σὲ τὸν δίκαιον κριτὴν παραδίδωσι. Βλέπε, χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον· φεῦγε ἀκόρεστον ψυχὴν τὴν Διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περὶ πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοι.
(Όταν οι ένδοξοι μαθητές κατά τη διάρκεια του νιπτήρα λάμβαναν θεία φώτιση, τότε σκοτίστηκε ο νους του ασεβή Ιούδα από το πάθος της φιλαργυρίας που τον είχε κυριεύσει. Και γι’ αυτό σε παρέδωσε (Κύριε) να σε δικάσουν άνομοι κριτές, εσένα το δίκαιο κριτή. Βλέπε εσύ που αγαπάς τα χρήματα, αυτόν που με την αγχόνη κρεμάστηκε για αυτά. Απόφυγε την ακόρεστη ψυχή που τόλμησε να πράξει στο Διδάσκαλο τέτοια πράγματα. Δόξα σε σένα Κύριε, που είσαι με όλους αγαθός.)
Και πάλι ο ιερός υμνογράφος χρησιμοποιεί την αντίθεση για να μας δείξει τον όλεθρο στον οποίο οδηγούν τα πάθη. Στο πασχάλιο δείπνο, από τη μια οι έντεκα μαθητές φωτίζοντας από τη θεία χάρη του Κυρίου μας, και από την άλλη ο Ιούδας βυθίζονταν στο σκοτάδι του πάθους.
Πριν ακόμα διαπράξει την προδοσία, συναίνεσε στην αλλωτρίωση της ψυχής του από τα αμαρτωλά του πάθη. Ενώ ο νους των μαθητών ανοίγει μπροστά στο φως του Κυρίου, ο νους του Ιούδα παρεδώθηκε αμαχητί στο θάνατο! Άφησε τα πάθη της αμαρτίας να τον παρασύρουν στην καταστροφή.
Πριν ακόμα διαπράξει την προδοσία, συναίνεσε στην αλλωτρίωση της ψυχής του από τα αμαρτωλά του πάθη. Ενώ ο νους των μαθητών ανοίγει μπροστά στο φως του Κυρίου, ο νους του Ιούδα παρεδώθηκε αμαχητί στο θάνατο! Άφησε τα πάθη της αμαρτίας να τον παρασύρουν στην καταστροφή.
Αυτή την κατάντια δεικνύει και προειδοποιεί ο υμνογράφος όσους έχουν παρασυρθεί από τα αμαρτωλά πάθη όπως η φιλαργυρία. Απομακρύνσου, λέει στον αμαρτωλό, από τα πάθη σου όσο είναι καιρός. Γιατί τα πάθη οδηγούν σε τέτοια πόρωση και απώλεια συνειδήσεως που στο τέλος οδηγούν στην απελπισία και στο θάνατο. Όπως ο Ιούδας οδηγήθηκε στην αγχόνη.
