- Τι θα πάρετε παρακαλώ;
- Εγώ ένα φραπέ μέτριο με γάλα.
- Εγώ θα προτιμούσα να δω έναν κατάλογο πρώτα!
Και αφού φέρνει τον κατάλογο το γκαρσόνι, κάνει μια γύρα στα πέριξ τραπέζια μέχρι να διαλέξουμε.
- Τι σκοπεύεις να πάρεις;
- Να κοιτάω τα παγωτά...
- Πως σου φαίνεται αυτό εκεί το σοκολατένιο;
- Μπα, έχει πολύ σοκολάτα...
- Εκείνο με τα σημαιάκια;
- Μπα, ακριβό είναι...
- Εκείνο το πολύχρωμο;
- Περιέχει φράουλα που δεν μου αρέσει...
Βλέπω που αλλάζει σελίδα, και λέω:
- Άλλαξες ιδέα, θα πάρεις κανένα χυμό;
- Αυτό κοιτάω τώρα...
- Βλέπεις κάτι που να σ' αρέσει;
- Μάλλον πάρω χυμό...
Επιτέλους σκέφτηκα, αποφάσισε να παραγγείλει! Άντε να τελειώνουμε να πούμε και καμιά κουβέντα. Φωνάζει το γκαρσόνι.
- Οι χυμοί σας είναι φυσικοί; Ρώτησε το γκαρσόνι.
- Οι τάδε χυμοί είναι φυσικοί.
- Α! Καλά. Κάνε καμιά βόλτα και ξαναέλα!
Φτου! Συνεχίζεται το μαρτύριο...
- Δεν θα πάρω εντέλει χυμό.
- Και τι θα πάρεις;
- Λέω κανένα καφέ.
- Άντε πάρε κανέναν ελληνικό.
- Μπα, δεν τον πάω τον ελληνικό.
- Ε, πάρε κανένα φραπέ.
- Μου πέφτει βαρύς ο φραπές.
- Τόσους καφέδες έχει, διάλεξε κάποιον.
- Χμμμ... Θα κοιτάξω μάλλον στα γλυκά.
Ε, ρε σπάσιμο που μου λάχε σήμερα! Μα τίποτα δεν της αρέσει; Έλεος!
- Πάρε καμιά πάστα.
- Δεν γουστάρω πολύ σοκολάτα.
- Πάρε κανένα του ταψιού.
- Πολύ σιρόπι έχουν! Μάλλον θα κοιτάξω πάλι στα παγωτά!
Φτου κι από την αρχή, δηλαδή! Και βλέποντας το γκαρσόνι εκ του μακρόθεν να δυσανασχετεί, και μη έχοντας και άλλα περιθώρια υπομονής, λέω:
Πετάγομαι στο περίπτερο πιο πέρα για να πάρω τσιγάρα μέχρι να αποφασίσεις τι θα πάρεις.
Και την έκανα με... ελαφρά πηδηματάκια, μη μπορώντας να αντέξω άλλο την ιδιοτροπία της! Αφού λέμε να πάμε για καφέ, ας έχει ήδη αποφασίσει από πριν τι περίπου θα πάρει, ή ας συμβιβαστεί με κάτι.
Μετά από μισή ώρα, χτύπησε το κινητό μου.
- Μα που είσαι; Μόλις παράγγειλα!
- Και τι παράγγειλες;
- Έναν νες... Εσύ που είσαι;
- Να, είπα να... αλλάξω μάρκα τσιγάρων, και δεν μπορούσα να αποφασίσω μέσα στις μάρκες που είχε το περίπτερο, και ο περιπτεράς με έστειλε σε ένα μαγαζί με είδη καπνιστών στην Αθήνα που έχει περισσότερες μάρκες! Καλά να περάσεις, τα λέμε από 'βδομάδα, να πάμε για κανένα καφέ!
Λέμε τώρα...
(Η ιστορία είναι αληθινή, μόνο που... τη συντόμευσα διότι τα νεύρα μου στην καφετέρια έγιναν τσατάλια, οπότε να μην κάνω και των αναγνωστών...)
- Εγώ θα προτιμούσα να δω έναν κατάλογο πρώτα!
Και αφού φέρνει τον κατάλογο το γκαρσόνι, κάνει μια γύρα στα πέριξ τραπέζια μέχρι να διαλέξουμε.
- Τι σκοπεύεις να πάρεις;
- Να κοιτάω τα παγωτά...
- Πως σου φαίνεται αυτό εκεί το σοκολατένιο;
- Μπα, έχει πολύ σοκολάτα...
- Εκείνο με τα σημαιάκια;
- Μπα, ακριβό είναι...
- Εκείνο το πολύχρωμο;
- Περιέχει φράουλα που δεν μου αρέσει...
Βλέπω που αλλάζει σελίδα, και λέω:
- Άλλαξες ιδέα, θα πάρεις κανένα χυμό;
- Αυτό κοιτάω τώρα...
- Βλέπεις κάτι που να σ' αρέσει;
- Μάλλον πάρω χυμό...
Επιτέλους σκέφτηκα, αποφάσισε να παραγγείλει! Άντε να τελειώνουμε να πούμε και καμιά κουβέντα. Φωνάζει το γκαρσόνι.
- Οι χυμοί σας είναι φυσικοί; Ρώτησε το γκαρσόνι.
- Οι τάδε χυμοί είναι φυσικοί.
- Α! Καλά. Κάνε καμιά βόλτα και ξαναέλα!
Φτου! Συνεχίζεται το μαρτύριο...
- Δεν θα πάρω εντέλει χυμό.
- Και τι θα πάρεις;
- Λέω κανένα καφέ.
- Άντε πάρε κανέναν ελληνικό.
- Μπα, δεν τον πάω τον ελληνικό.
- Ε, πάρε κανένα φραπέ.
- Μου πέφτει βαρύς ο φραπές.
- Τόσους καφέδες έχει, διάλεξε κάποιον.
- Χμμμ... Θα κοιτάξω μάλλον στα γλυκά.
Ε, ρε σπάσιμο που μου λάχε σήμερα! Μα τίποτα δεν της αρέσει; Έλεος!
- Πάρε καμιά πάστα.
- Δεν γουστάρω πολύ σοκολάτα.
- Πάρε κανένα του ταψιού.
- Πολύ σιρόπι έχουν! Μάλλον θα κοιτάξω πάλι στα παγωτά!
Φτου κι από την αρχή, δηλαδή! Και βλέποντας το γκαρσόνι εκ του μακρόθεν να δυσανασχετεί, και μη έχοντας και άλλα περιθώρια υπομονής, λέω:
Πετάγομαι στο περίπτερο πιο πέρα για να πάρω τσιγάρα μέχρι να αποφασίσεις τι θα πάρεις.
Και την έκανα με... ελαφρά πηδηματάκια, μη μπορώντας να αντέξω άλλο την ιδιοτροπία της! Αφού λέμε να πάμε για καφέ, ας έχει ήδη αποφασίσει από πριν τι περίπου θα πάρει, ή ας συμβιβαστεί με κάτι.
Μετά από μισή ώρα, χτύπησε το κινητό μου.
- Μα που είσαι; Μόλις παράγγειλα!
- Και τι παράγγειλες;
- Έναν νες... Εσύ που είσαι;
- Να, είπα να... αλλάξω μάρκα τσιγάρων, και δεν μπορούσα να αποφασίσω μέσα στις μάρκες που είχε το περίπτερο, και ο περιπτεράς με έστειλε σε ένα μαγαζί με είδη καπνιστών στην Αθήνα που έχει περισσότερες μάρκες! Καλά να περάσεις, τα λέμε από 'βδομάδα, να πάμε για κανένα καφέ!
Λέμε τώρα...
(Η ιστορία είναι αληθινή, μόνο που... τη συντόμευσα διότι τα νεύρα μου στην καφετέρια έγιναν τσατάλια, οπότε να μην κάνω και των αναγνωστών...)
