Θα ακούσουμε σήμερα Μ. Πέμπτη το ΙΕ' αντίφωνο σε ήχο πλ. β' την στιγμή που ο ιερέας θα εξέρχεται εκ του ιερού βήματος κρατώντας τον Εσταυρωμένο:
Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας. (τρις)
Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται, ὁ τῶν ἀγγέλων βασιλεύς.
Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται, ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανόν ἐν νεφέλαις.
’Ράπισμα κατεδέξατο, ὁ ἐν Ἰορδάνη ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ.
Ἥλοις προσηλώθη, ὁ νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Λόγχῃ ἐκεντήθη, ὁ Υἱός τῆς Παρθένου.
Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστὲ. (δις) Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν.
Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται, ὁ τῶν ἀγγέλων βασιλεύς.
Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται, ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανόν ἐν νεφέλαις.
’Ράπισμα κατεδέξατο, ὁ ἐν Ἰορδάνη ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ.
Ἥλοις προσηλώθη, ὁ νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Λόγχῃ ἐκεντήθη, ὁ Υἱός τῆς Παρθένου.
Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστὲ. (δις) Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν.
(Σήμερα κρεμάται στο ξύλο εκείνος που κρέμασε τη γη πάνω στα ύδατα.
Ο βασιλιάς των αγγέλων φοράει στο κεφάλι στεφάνι από αγκάθια.
Ντύνεται με ψεύτικη πορφύρα (=κόκκινο βασιλικό ένδυμα) αυτός που περιέβαλλε τον ουρανό με σύννεφα.
Δέχτηκε ράπισμα Εκείνος που απελευθέρωσε τον Αδάμ με το βάπτισμά του στον Ιορδάνη. Καρφώθηκε με καρφιά ο Νύμφιος της Εκκλησίας. Με λόγχη κεντήθηκε ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμε τα πάθη σου Χριστέ. Δείξε μας και την ένδοξη σου ανάσταση.)
Ο βασιλιάς των αγγέλων φοράει στο κεφάλι στεφάνι από αγκάθια.
Ντύνεται με ψεύτικη πορφύρα (=κόκκινο βασιλικό ένδυμα) αυτός που περιέβαλλε τον ουρανό με σύννεφα.
Δέχτηκε ράπισμα Εκείνος που απελευθέρωσε τον Αδάμ με το βάπτισμά του στον Ιορδάνη. Καρφώθηκε με καρφιά ο Νύμφιος της Εκκλησίας. Με λόγχη κεντήθηκε ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμε τα πάθη σου Χριστέ. Δείξε μας και την ένδοξη σου ανάσταση.)
Έντονη είναι η έκπληξη που νιώθει ο ιερός υμνογράφος μπροστά στην κορύφωση του θείου πάθους. Και πάλι μέσα από την αντίθεση μας δείχνει τις διαστάσεις της υψίστης ασεβείας του ανθρώπου!
Κρεμάται στο σταυρό ο δημιουργός της γης και των υδάτων. (Εδώ ο ιερός υμνογράφος βέβαια, μας αναφέρει αυτό που πίστευαν στην εποχή του περί της γης, ότι επέπλεε πάνω στη θάλασσα και με θεία παρέμβαση έμενε στερεή). Φοράει αγκάθινο στεφάνι, Εκείνος που είναι ο βασιλιάς των αγγέλων. Περιβάλλεται με ένα κουρέλι που μοιάζει με βασιλικό ένδυμα, Εκείνος που περιέβαλλε τον ουρανό με σύννεφα. Δέχτηκε χτυπήματα, ο ελευθερωτής από τα δεσμά της αμαρτίας! Αυτός κεντήθηκε στα πλευρά για να επιβεβαιωθεί αν πέθανε.
Από τη μια η κατάντια και από την άλλη το μεγαλείο. Η κατάντια όχι του Ιησού, αλλά του ανθρώπου. Και το μεγαλείο του Ιησού ως Θεού. Και ακόμη περισσότερο, το μεγαλείο της ύψιστης ταπείνωσης του Θεανθρώπου. Υπομένει τον σταυρικό «θάνατο» για να λυτρώσει αυτόν που τον σταυρώνει, τον άνθρωπο.
Με αυτήν την αντίθεση μας τονίζει ο υμνογράφος την ύψιστη θυσία του Κυρίου μας για να μας λυτρώσει από το θάνατο, στον οποίο μας οδηγεί η αμαρτία. Και βέβαια αυτή η λύτρωση ολοκληρώνεται με την ανάσταση Του. Και καταλήγει με την προσδοκία αυτής της Ανάστασης. Της Ανάστασης που επιβεβαιώνει το εφήμερο της σταυρικής ασέβειας του ανθρώπου προς τον Κύριο και αποδεικνύει την αιώνια παντοδυναμία του Θεού.
Κρεμάται στο σταυρό ο δημιουργός της γης και των υδάτων. (Εδώ ο ιερός υμνογράφος βέβαια, μας αναφέρει αυτό που πίστευαν στην εποχή του περί της γης, ότι επέπλεε πάνω στη θάλασσα και με θεία παρέμβαση έμενε στερεή). Φοράει αγκάθινο στεφάνι, Εκείνος που είναι ο βασιλιάς των αγγέλων. Περιβάλλεται με ένα κουρέλι που μοιάζει με βασιλικό ένδυμα, Εκείνος που περιέβαλλε τον ουρανό με σύννεφα. Δέχτηκε χτυπήματα, ο ελευθερωτής από τα δεσμά της αμαρτίας! Αυτός κεντήθηκε στα πλευρά για να επιβεβαιωθεί αν πέθανε.
Από τη μια η κατάντια και από την άλλη το μεγαλείο. Η κατάντια όχι του Ιησού, αλλά του ανθρώπου. Και το μεγαλείο του Ιησού ως Θεού. Και ακόμη περισσότερο, το μεγαλείο της ύψιστης ταπείνωσης του Θεανθρώπου. Υπομένει τον σταυρικό «θάνατο» για να λυτρώσει αυτόν που τον σταυρώνει, τον άνθρωπο.
Με αυτήν την αντίθεση μας τονίζει ο υμνογράφος την ύψιστη θυσία του Κυρίου μας για να μας λυτρώσει από το θάνατο, στον οποίο μας οδηγεί η αμαρτία. Και βέβαια αυτή η λύτρωση ολοκληρώνεται με την ανάσταση Του. Και καταλήγει με την προσδοκία αυτής της Ανάστασης. Της Ανάστασης που επιβεβαιώνει το εφήμερο της σταυρικής ασέβειας του ανθρώπου προς τον Κύριο και αποδεικνύει την αιώνια παντοδυναμία του Θεού.
