καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων
ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ
ἕλκη αὐτοῦ. (Λουκ. 16, 21)
και επιθυμούσε να χορτάσει από αυτά που έπεφταν από το
τραπέζι του πλούσιου. Αλλά και τα σκυλιά έρχονταν και έγλειφαν πάνω στα
έλκη του.
Ο φτωχός Λάζαρος της παραβολής, βρίσκονταν στην πύλη της οικίας του πλούσιου περιμένοντας να τραφεί από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Γεμάτος πληγές χωρίς επαρκή ρουχισμό είναι η πλήρης αντίθεση με τον πλούσιο. Χωρίς να διαμαρτύρεται για τα βάσανά του, με ελάχιστη τροφή και με συντροφιά σκύλους που γλείφοντας τις πληγές του, τον ανακούφιζαν. Ενώ ο πλούσιος που διήγε έκλυτο βίο με πολύ φαγητό και με συντροφιά συνδαιτημόνες κόλακες, δεν έδινε λίγη ελεημοσύνη στο φτωχό που βρίσκονταν στο κατώφλι του.
Σ' αυτήν την αντίθεση κανείς δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του Λαζάρου. Κι αν βρισκόταν θα καταριόταν και θα βλασφημούσε την τύχη του, το Θεό, τους ανθρώπους και οτιδήποτε θα του έφταιγε. Δύσκολο να έχει την σιωπή του φτωχού της παραβολής. Μόνο τα ζώα τον παρηγορούσαν, ενώ οι άνθρωποι... Αυτή η αγαθότητα του Λαζάρου ήταν αγαπητή στο Θεό, κάτι που φαίνεται στη συνέχεια της περικοπής. Την υπομονή και την αξιοπρέπεια στις δυσκολίες της εφήμερης υλικής μας ζωής, ζητά από εμάς ο Θεός. Και αυτές θα επιβραβευτούν στην επόμενη και αιώνια ζωή.
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή, εδώ.
