Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; (Λουκ. 12, 17)
και σκεφτόταν εκείνος και έλεγε: «τι να κάνω; Δεν έχω που να συγκεντρώσω τους καρπούς μου!
Αφού έβγαλε πολύ καρπό η γη του πλούσιου και ήταν πολύ καλή η χρονιά, εκείνος αντί να χαίρεται, έπεσε σε περισυλλογή. Παραήταν πολλά τα γεννήματα και δεν τα χώραγαν οι αποθήκες. Τι να το κάνει όλο αυτό το περίσσευμα; Μεγάλο το πρόβλημα... Δεν έχουν μόνο οι φτωχοί στενοχώριες λόγῳ της φτώχιας τους, έχουν και οι πλούσιοι εξαιτίας του πλούτου τους! Τι τον ενδιέφερε τον πλούσιο; Κατ' αρχάς, να καλλιεργήσει τη γη του για να βγάλει κέρδος. Έπειτα, εφόσον η καρποφορία ήταν μεγάλη πέραν κάθε προσδοκίας, στεναχωρήθηκε που δεν είχε προβλέψει κάτι τέτοιο και έπρεπε να βρει λύση στο πρόβλημα! Πουθενά δεν βλέπουμε να λέει ένα ευχαριστώ στο Θεό, που πήγαν όλα πέραν του δέοντος καλά. Δυστυχώς το Θεό τον θυμόμαστε μόνο στις συμφορές... Αφού το περίσσευμα ήταν τόσο πολύ, δεν πέρασε από το μυαλό του καν το να κάνει κάποια δωρεά ή κάποια φιλανθρωπία. Γιατί άλλωστε; Αυτό θα ήταν μια άσκοπη χασούρα. Το ιδεώδες είναι να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα για να μπορεί να διασκεδάζει και να καλοπερνάει. Τι κι αν πεινάνε δίπλα του άνθρωποι, ή δυσκολεύονται πολύ να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι πρωτίστως η πάρτη του και μόνο. Έτσι δεν σκεφτόμαστε κι εμείς; Αυτό δεν ονειρευόμαστε; Ποιός δεν κάνει σχέδια σε περίπτωση που κερδίσει πολλά λεφτά στο τζόγο; Σκέφτεται με αυτά τα λεφτά να κάνει φιλανθρωπίες; Όχι βέβαια. Διαφέρουμε σε τίποτα από τον άφρονα πλούσιο; Αν είχαμε μεγάλο περίσσευμα σε περίπτωση που ήμασταν πλούσιοι, θα το μοιράζαμε αντί να το αποθηκεύαμε; Και ο Κύριος μίλησε στην παραβολή αυτή μόνο για το περίσσευμα που δεν χώραγε στις αποθήκες. Που και να έλεγε να δώσει και από την ήδη υπάρχουσα περιουσία...
Όλοι μας, λίγο πολύ, έχουμε μέσα μας έναν άφρονα πλούσιο που το μόνο που ενδιαφέρεται είναι να μαζεύει και να αποθηκεύει τον πλούτο, δίχως να βρίσκει ευχαρίστηση με τον χαρίζει ανακούφιση και βοήθεια σ' αυτούς που έχουν ανάγκη. Μα δεν είμαστε όλοι πλούσιοι, το εναντίον μάλιστα, θα έλεγε κανείς. Σωστά, αλλά δεν είναι μόνο ο υλικός πλούτος. Αν όλα πηγαίνουν καλά στη ζωή μας και είμαστε χαρούμενοι, προσπαθούμε να στηρίξουμε ψυχολογικά κάποιον που δυσκολεύεται ή τον αποφεύγουμε για να μην μας μεταδώσει την... αρνητική του ενέργεια; Εύκολα δεν κατηγοριοποιούμε ανθρώπους ως «τοξικούς» για να τους απομακρύνουμε αντί να τους βοηθήσουμε; Προτιμούμε να απολαμβάνουμε την καλή μας διάθεση δίχως να θέλουμε να κοινοποιήσουμε τη χαρά μας, όταν την έχουμε. Ας σκεφτούμε και αυτή τη διάσταση, διότι η πλεονεξία δεν περιορίζεται μόνο στο χρήμα.
