ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ
ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος
σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· (Λουκ. 10, 27)
Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: «Να αγαπήσεις Κύριο το Θεό
σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη την ισχύ
σου και με όλη τη διάνοιά σου, και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου».
Ο νομικός γνωρίζει την απάντηση στην ερώτηση, που ο ίδιος έκανε στον Ιησού, για το τι πρέπει να κάνει κανείς για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Και την λέει σωστά. Να αγαπήσουμε το Θεό. Όχι να τον φοβόμαστε επειδή θα μας αποδώσει δικαιοσύνη με βάσει τα πεπραγμένα μας... Αυτή η αγάπη δεν είναι γενική και αόριστη. Πηγάζει από την καρδιά, η οποία είναι η κεντρική εστία που εκπέμπει τις ακτίνες της ηθικής μας ζωής. Πρέπει να αγαπάμε το Θεό ως το τέλειο αγαθό ον, ώστε η αγάπη να καταλαμβάνει ολόκληρη την ψυχή μας, αποβλέποντας προς αυτόν. Αυτήν την αγάπη οφείλουμε να την εκδηλώνουμε με όλη μας την ενέργεια και όλη μας την πνευματική δύναμη. Μία αγάπη εγκάρδια, ειλικρινής με πλήρη αφοσίωση. Αυτήν την ολοκληρωτική για την ανθρώπινη ύπαρξη, αγάπη ζητάει ο Θεός ως ανταπόδοση της δικής του αγάπης προς τον άνθρωπο. Όχι να μένουμε βέβαια στα λόγια, αλλά να την εκδηλώνουμε στις πράξεις μας, στην καθημερινότητά μας.
