Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; (Λουκ. 18,18)
Και κάποιος άρχοντας τον επερώτησε λέγοντας: «Δάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω, για να κληρονομήσω ζωή αιώνια;»
Στο ερώτημα, που όλοι θα έπρεπε κάποια στιγμή να το θέσουμε στον εαυτό μας, η αιώνια ζωή σημαίνει την ζωή πλησίον του Θεού, την κατά χάρη θέωση. Ωστόσο πρέπει να αναρωτηθούμε αν θέλουμε να έχουμε καν αιώνια ζωή. Η κοινωνία ενδιαφέρεται για την οικονομική μας εξέλιξη. Οι φίλοι μας ενδιαφέρονται για το αν είμαστε υγιείς. Για την ψυχή μας όμως, ρωτάει κανείς; Ούτε καν εμείς οι ίδιοι...
Συνήθως ρωτάμε τον εαυτό μας για την πορεία του σ' αυτόν τον κόσμο. Τον επίγειο, τον υλικό και τον εφήμερο. Μόνο που δεν είμαστε μόνο σώμα. Για την ψυχή μας, σκεφτόμαστε καθόλου; Μάλλον βρίσκουμε δικαιολογίες για το ότι την παραμελούμε. Τι να κάνουμε για να μπορέσουμε να κερδίσουμε τον Παράδεισο; Αυτήν την ερώτηση την αποφεύγουμε. Διότι η απάντηση δεν συνάδει με τα κοινωνικά πρότυπα που ακολουθούμε. Επίσης, δεν πολυπιστεύουμε στην άλλη ζωή! Τουλάχιστον ο πλούσιος έδειξε ενδιαφέρον για την ψυχή του και πίστη για την ύπαρξη ζωής μετά θάνατον...
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή, εδώ.
