Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. (Λουκ. 18, 25)
Ευκολότερο είναι να περάσει καμήλα μέσα από βελονότρυπα, παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού.
Υπερβολική ακούγεται η φράση του Ιησού. Ως Θεός βέβαια, είναι παντοδύναμος και μπορεί να πράξει το (για εμάς) ακατόρθωτο. Όμως γιατί ξεστομίζει μια τέτοια υπερβολή; Στον προηγούμενο στίχο (24) λέει πως πολύ δύσκολα θα μπουν στη βασιλεία του Θεού αυτοί που έχουν τα χρήματα. Δεν το αποκλείει δηλαδή εντελώς (εδώ). Εντούτοις με αυτήν την υπερβολή, μας λέει κάτι που είτε το αγνοούμε, είτε το ξεχνάμε. Ότι αν αποκτήσουμε πλούτο, δεν θα αποφύγουμε την οδό της αμαρτίας. Δεν θα μπορέσουμε να συγκρατήσουμε τον εαυτό μας από την εγωπάθειά μας. Πόσοι απ' όσους πλούτισαν είτε μοίρασαν την περιουσία τους, είτε την έθεσαν για το γενικότερο καλό; Θα βρούμε λίγους στο αγιολόγιο της Εκκλησίας. Αντιθέτως, όλοι γοητευόμαστε στην ιδέα του να είμαστε πλούσιοι για να μπορούμε να απολαύσουμε υλικά αγαθά. Άραγε, μας γοήτευσε ποτέ η ιδέα του να γίνουμε άγιοι και να απολαύσουμε θεία χάρη στον παράδεισο; Δεν έχουμε ούτε μνήμη ή ούτε γνώση για κάτι τέτοιο. Δεν γνωρίζουμε πως είναι, οπότε πως να το ποθήσουμε; Ούτε καν ψάξαμε να βρούμε ζωντανές μαρτυρίες της θείας χάρητος σε ανθρώπους που απομακρύνθηκαν από τον κόσμο και τις κοσμικές επιθυμίες. Ενώ τον υλικό πλούτο, μιας και δεν τον έχουμε αλλά βλέπουμε πως καλοπερνούν οι πλούσιοι...
Με μια λοιπόν αντιπαράθεση, ο Κύριος εξέφρασε μια αλήθεια. Πικρή και για εμάς, αλλά και για Εκείνον. Για εμάς, διότι ποθούμε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που μας ωφελεί, για Εκείνον διότι το βλέπει αυτό, ασφαλώς όχι ευχάριστα. Πως αλλιώς να μας πει ότι κακώς κοιτάμε να αποκτήσουμε πολλά χρήματα, πως αλλιώς να μας πει ότι κακώς κρίνουμε τους ανθρώπους από το πόσα έχουν; Είναι όντως μία φράση που λίγο πολύ, οι περισσότεροι την γνωρίζουμε. Αλλά δυστυχώς μέχρι εκεί! Μένουμε στην έκφραση και όχι στην ουσία. Μας τρομάζει η αλήθεια. Κάνουμε πως δεν την βλέπουμε, την αγνοούμε και μεταθέτουμε στο... μέλλον τα όσα αφορούν την ψυχή μας. Ας σκεφτούμε λοιπόν γιατί μας μιλά έτσι ο Κύριος. Ίσως τέτοια γλώσσα να καταλαβαίνουμε μόνο. Αν καταλαβαίνουμε πλέον!
