Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. (Λουκ. 10, 31)
Κατά σύμπτωση, έτυχε να κατεβαίνει κάποιος ιερέας, ο οποίος αφού τον είδε, τον προσπέρασε δίχως να του δώσει σημασία.
Πριν δει τον τραυματισμένο Ιουδαίο ο καλός Σαμαρείτης της ομώνυμης παραβολής, τον είδε πρώτος ένας ιερέας. Τι θα περίμενε κανείς να πράξει κάποιος που όντας ιερέας είναι γνώστης του θελήματος του Θεού; Όχι βέβαια ότι θα τον προσπερνούσε. Κι όμως, οι ιερείς τότε, που εκόμπαζαν για τις νηστείες τους και τις ελεημοσύνες τους, το έκαναν προς επίδειξη ενώπιον των Ιουδαίων. Τη στιγμή που δεν ήταν κανείς άλλος παρών προτίμησε να μην μπλέξει με ξένα γι' αυτόν προβλήματα! Αυτή η στάση εκπορεύεται από τη στείρα εφαρμογή ενός ατελούς νόμου. Κανένα ουσιαστικό συναίσθημα για τον συνάνθρωπο, για τον πληγωμένο, για τον αβοήθητο. Που ενδεχομένως να ήταν εκείνος στη θέση του! Εγκλωβισμένος στον ατομικισμό του προτίμησε να προσπεράσει. Εξάλλου δεν τον είδε κανείς...
Κι όμως, αυτό συμβαίνει με πολλούς από εμάς σήμερα. Το κακό παράδειγμα του ιερέα της παραβολής, δεν απευθύνεται μόνο στους σημερινούς ιερείς, αλλά σε όλους εμάς που θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί. Γνωρίζουμε ποιό είναι το θέλημα του Κυρίου, αλλά κοιτάμε να αποφεύγουμε να βοηθούμε στις δυσκολίες των άλλων. Προτιμάμε να κοιτάζουμε μόνο την πάρτη μας. Εξάλλου ο ατομικισμός είναι ο εύκολος και ελκυστικός δρόμος που ακολουθεί πολύς κόσμος. Κι όμως, σ' αυτόν πρέπει να εναντιωθούμε και να δούμε ότι το πρόβλημα του άλλου είναι ουσιαστικά και δικό μας πρόβλημα. Και όχι να προσπερνούμε. Διότι έτσι προσπερνούμε τον Κύριο και την ουράνια βασιλεία...
Άλλα σχόλια για τη σημερινή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.
κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. (Λουκ. 10, 31)
Κατά σύμπτωση, έτυχε να κατεβαίνει κάποιος ιερέας, ο οποίος αφού τον είδε, τον προσπέρασε δίχως να του δώσει σημασία.
Πριν δει τον τραυματισμένο Ιουδαίο ο καλός Σαμαρείτης της ομώνυμης παραβολής, τον είδε πρώτος ένας ιερέας. Τι θα περίμενε κανείς να πράξει κάποιος που όντας ιερέας είναι γνώστης του θελήματος του Θεού; Όχι βέβαια ότι θα τον προσπερνούσε. Κι όμως, οι ιερείς τότε, που εκόμπαζαν για τις νηστείες τους και τις ελεημοσύνες τους, το έκαναν προς επίδειξη ενώπιον των Ιουδαίων. Τη στιγμή που δεν ήταν κανείς άλλος παρών προτίμησε να μην μπλέξει με ξένα γι' αυτόν προβλήματα! Αυτή η στάση εκπορεύεται από τη στείρα εφαρμογή ενός ατελούς νόμου. Κανένα ουσιαστικό συναίσθημα για τον συνάνθρωπο, για τον πληγωμένο, για τον αβοήθητο. Που ενδεχομένως να ήταν εκείνος στη θέση του! Εγκλωβισμένος στον ατομικισμό του προτίμησε να προσπεράσει. Εξάλλου δεν τον είδε κανείς...
Κι όμως, αυτό συμβαίνει με πολλούς από εμάς σήμερα. Το κακό παράδειγμα του ιερέα της παραβολής, δεν απευθύνεται μόνο στους σημερινούς ιερείς, αλλά σε όλους εμάς που θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί. Γνωρίζουμε ποιό είναι το θέλημα του Κυρίου, αλλά κοιτάμε να αποφεύγουμε να βοηθούμε στις δυσκολίες των άλλων. Προτιμάμε να κοιτάζουμε μόνο την πάρτη μας. Εξάλλου ο ατομικισμός είναι ο εύκολος και ελκυστικός δρόμος που ακολουθεί πολύς κόσμος. Κι όμως, σ' αυτόν πρέπει να εναντιωθούμε και να δούμε ότι το πρόβλημα του άλλου είναι ουσιαστικά και δικό μας πρόβλημα. Και όχι να προσπερνούμε. Διότι έτσι προσπερνούμε τον Κύριο και την ουράνια βασιλεία...
Άλλα σχόλια για τη σημερινή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.
