Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση
τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι
ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. (Λουκ. 19, 8)
Στάθηκε τότε ο Ζακχαίος και είπε προς τον Κύριο: «Ιδού, τα μισά των υπαρχόντων μου, Κύριε, τα δίνω στους φτωχούς, και αν κάποιον φορολόγησα κάτι παράνομα, το αποδίδω τετραπλάσια».
Ο αρχιτελώνης και μόνο με την κίνηση του Ιησού να επιλέξει το δικό του σπίτι για να καταλύσει, ένιωσε το βἀρος των αδικιών που είχε κάνει και μετανόησε. Αντί να αρχίσει τις φιλοφρονήσεις ή τις ετοιμασίες για την απόφαση του Κυρίου, αντί να προσπαθήσει να δικαιολογήσει τον εαυτό του, παραδέχτηκε τα σφάλματά του. Η παρουσία του Ιησού ήταν από μόνη της καταλυτική. Δίχως να κάνει επίδειξη της μετάνοιας του, ο Ζακχαίος, δεν απευθύνθηκε στο πλήθος, παρά μόνο σ' Εκείνον που του έκανε την πρόσκληση για τη σωτηρία. Αρκούσε μόνο η παρουσία του Χριστού για να του αλλάξει τη συμπεριφορά. Για να τον βγάλει από το δρόμο της αμαρτίας. Αυτήν την παρουσία, ας τη βάλουμε και στη δική μας ζωή. Αρκεί να το θελήσουμε πραγματικά. Και θα νιώσουμε σαν το Ζακχαίο, πιο κοντά στη σωτηρία, μακριά από τις ψευδαισθήσεις του υλικού πλούτου.
