εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, (Λουκ. 17, 15)
Ένας απ’ αυτούς, όταν είδε ότι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας με δυνατή φωνή το Θεό
Ένας από τους δέκα λεπρούς που ζήτησαν και έλαβαν από τον Ιησού τη θεραπεία τους, γύρισε πίσω και με μεγάλη φωνή δόξασε το Θεό. Μόνο ένας ευχαρίστησε το Θεό για την αποκατάσταση της υγείας του από την τότε ανίατη ασθένεια. Οι άλλοι ξέχασαν τόσο γρήγορα τον Θεό ενώ μόλις πιο πριν έτρεξαν στον προφήτη Του (έτσι θεωρούσαν πολλοί τον Ιησού). Ο Χριστός τους έδωσε απλόχερα την ίαση χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα ενώ εκείνοι του το ανταπέδωσαν με αχαριστία. Ούτε ένα ευχαριστώ. Και ο Κύριος στο μόνο που γύρισε να τον δοξάσει, του είπε ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε (17,19) Του δώρησε εκτός την υλική ίαση και τη σωτηρία της ψυχής του. Ενώ όλοι όσοι επικαλούνται το Θεό στις δυσκολίες αλλά τον ξεχνούν στα καλά που τους δωρίζει, ομοιάζουν με τους αγνώμονες εννέα λεπρούς που είναι προσκολλημένοι μόνον στο υλικό σώμα τους.
