Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. (Λουκ. 19, 7)
Και όταν το είδαν, όλοι μουρμούριζαν πολύ, λέγοντας: «Στην οικία αμαρτωλού άντρα εισήλθε, για να έχει κατάλυμα».
Το πλήθος απόρησε βλέποντας τον Ιησού να πηγαίνει για να αναπαυθεί, στο σπίτι του αρχιτελώνη Ζακχαίου. Ο Ιησούς να πηγαίνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού! Σκανδαλίστηκαν! Λες και ο μόνος αμαρτωλός ήταν ο αρχιτελώνης... Προφανώς τον θεωρούσαν ως τον πιο αμαρτωλό της περιοχής. Εύκολα κατέκριναν αυτήν την κίνηση του Ιησού. Ο οποίος όμως δεν μπορούσε να «μολυνθεί» από τις αμαρτίες του Ζακχαίου. Και το ότι πήγε σ' αυτόν και όχι σε κάποιον πιο δίκαιο, κατά τη γνώμη των παρεβρισκόντων, δεν είναι γιατί επικροτεί την αμαρτωλή ζωή του αρχιτελώνη, αλλά για τον σώσει από αυτήν. Ο Ιησούς ήρθε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία και γι' αυτό τον πλησιάζει και τον αγκαλιάζει με στοργή. Και είναι στο χέρι του ανθρώπου αν θα δεχτεί τη σωτηρία. Αλίμονο αν ο Ιησούς έκανε ότι νόμιζαν ή ήθελαν οι παριστάμενοι. Έρχεται σε μας, με τον τρόπο του, και πάντα μας προσφέρει τη δυνατότητα να μετανοήσουμε.
