Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν. (Λουκ. 19, 9)
Ο Ιησούς, απευθυνόμενος σ’ αυτόν, είπε: «Σήμερα σ'αυτό το σπίτι ήλθε η σωτηρία, γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ.
Ο Ιησούς βλέποντας τον αρχιτελώνη Ζακχαίο να μετανοεί και να είναι έτοιμος να δώσει πίσω ότι έχει υφαρπάξει από τους συντοπίτες του (στιχ. 8) μίλησε προς αυτόν δημοσίως ώστε να τον ακούσουν και οι παρευρισκόμενοι στο σπίτι (του Ζακχαίου). Σήμερα, του είπε, σε αυτό το σπίτι ήλθε η σωτηρία. Δηλαδή, η οικογένεια του Ζακχαίου σώθηκε. Υπαινίσσεται σαφέστατα δημοσίως ότι είναι ο Σωτήρας. Αν τη συγχώρεση μπορεί να τη δώσει ένας προφήτης εκ μέρους του Θεού, τη σωτηρία μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να την προσφέρει. Μπροστά του λοιπόν, έχει έναν μετανιωμένο πλούσιο, ο οποίος είναι πρόθυμος να επανορθώσει επιστρέφοντας στο τετραπλάσιο τους παραπανίσιους φόρους που εισέπραξε. Δίχως να δείχνει κάποια στενοχώρια που θα απωλέσει τα πολλά χρήματα, δίχως να προσπαθήσει να... παζαρέψει με τον Κύριο το ποσό που θα επέστρεφε. Μπροστά στη σωτηρία, τι αξία είχαν άλλωστε τα υλικά πλούτη; Ας αντιπαραβάλουμε τον πλούσιο, που όταν ζήτησε από τον Κύριο να μάθει τι πρέπει να κάνει για να αποκτήσει τη σωτηρία, και ο Ιησούς του είπε να μοιράσει τα πλούτη του στους φτωχούς, στενοχωρήθηκε (Λουκ. 18, 22-24). Βλέποντας την προθυμία του Ζακχαίου για να κάνει ριζική αλλαγή της ζωής του αφήνοντας την οδό της αμαρτίας, ο Ιησούς είπε και κάτι που ίσως λησμονούσαν οι συντοπίτες του. Ότι ήταν κι αυτός απόγονος του Αβραάμ, οπότε δικαιούται κι αυτός τη σωτηρία την οποία υποσχέθηκε ο Θεός. Όχι, αυτός δεν είναι ο κύριος λόγος που σώθηκε ο Ζακχαίος. Με αυτή τη λογική θα σώζονταν όχι οι πιστεύσαντες αλλά μόνο οι έχοντες την εβραϊκή καταγωγή. Αντιθέτως ο ίδιος ο Κύριος πρόσφερε τη θεία του χάρη σε κάθε πιστεύσαντα, ανεξαρτήτου καταγωγής. Απλά, υπενθύμισε την καταγωγή του Ζακχαίου από τον Αβραάμ, γιατί ως Θεός, στον Αβραάμ υποσχέθηκε ότι θα ευλογηθούν τα έθνη από τον απόγονό του (Γεν. 22, 18 = εννοώντας το Μεσσία). Υπαινισσόμενος και πάλι ο Κύριος, την ιδιότητά του ως Σωτήρας.
