Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. (Λουκ. 17, 13)
Και αυτοί ύψωσαν τη φωνή τους, λέγοντας: «Ιησού κύριε, ελέησέ μας».
Καθώς ο Ιησούς πορεύονταν διαμέσου της Σαμάρειας και της Γαλιλαίας, δέκα λεπροί του φώναξαν από μακριά. Όχι να τους γιατρέψει όπως θα ήταν φυσικό, αλλά να τους ελεήσει. Δεν ζήτησαν άμεσα απαλλαγή από το μαρτύριο της ασθένειάς τους, αλλά μετάνοια! Η ανθρώπινη αμαρτία βρίσκεται πίσω από κάθε νόσημα του ανθρώπου. Είτε του νοσούντος, είτε όχι! Από τη στιγμή που ο άνθρωπος διά της παρακοής του απέκτησε τη φθορά και τη θνησιμότητα, έγινε τρωτός και ευάλωτος από τα πάθη και την αμαρτία. Η αγάπη του Κυρίου όμως, όταν του δείξουμε ειλικρινή αισθήματα, διώχνει την αμαρτία και ότι επίδραση επιφέρει. Η ελεημοσύνη Του, είναι το ασφαλές καταφύγιο για όσους ζητούν την ίαση από την αμαρτία και την επιστροφή στο δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Ας του φωνάξουμε κι εμείς να μας ελεήσει, αφήνοντας κατά μέρος τον εγωισμό και τη ματαιοδοξία των αμαρτιών μας, που μας κρατούν δέσμιους μακριά Του.
