Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν. (Ρωμ. 14, 4)
Ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις έναν ξένο υπηρέτη; Μόνο ο Κύριός του μπορεί να κρίνει αν στέκεται ή όχι στην πίστη του, γιατί ο Θεός έχει τη δύναμη να τον στηρίξει.
Είναι εύκολο το να κρίνουμε και να κατακρίνουμε κάποιον που νηστεύει ή δεν νηστεύει. Γενικώς, εύκολα γινόμαστε κριτές των άλλων. Όχι όμως του εαυτού μας... Ο απ. Παύλος με αυτήν την αποστροφή, μας θυμίζει ότι ο ρόλος μας είναι να βοηθάμε όσους είναι ασθενέστεροι στην πίστη και όχι να τους κρίνουμε. Εξάλλου τη θέση του κριτή την έχει αποκλειστικώς ο Κύριος, διότι είναι σε θέση να βλέπει βαθύτερα και να γνωρίζει τα πάντα. Εν αντιθέσει με τον άνθρωπο που εύκολα βγάζει επιπόλαια και εσφαλμένα συμπεράσματα... Εντούτοις αρεσκόμαστε να παριστάνουμε αυτό που δεν είμαστε, «κλέβοντας» τα δικαιώματα του Κυρίου. Όμως ας μη λησμονούμε ότι όλοι μας είμαστε συνδούλοι στον έναν κύριο, τον Ιησού Χριστό. Και η αλαζονική στάση μας δεν διαφεύγει από την προσοχή Του. Αντί λοιπόν να κοιτάξουμε τα δικά μας παραστρατήματα και τη δική μας διαγωγή, θα ασχολούμαστε με τους άλλους; Επίσης, μας υπενθυμίζει και κάτι άλλο ο απ. Παύλος. Ότι ο Θεός, ως κύριός μας, μπορεί να μας ανορθώσει και να μας στηρίξει. Εννοείται, όταν μετανοούμε για τις αμαρτίες μας. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε εμείς σε όσους κρίνουμε; Όχι βέβαια. Πολλές φορές ούτε καν για τον ίδιο μας τον εαυτό. Είμαστε λοιπόν πολύ μικροί και οφείλουμε να επικεντρωθούμε στο πως θα βοηθήσουμε τον εαυτό μας και κατ' επέκτασιν τους γύρω μας. Και αν κάνουμε πρόοδο στον πνευματικό αγώνα, αυτό θα φανεί με την ταπεινότητα που θα δείχνουμε προς τους άλλους και όχι με την κατάκριση.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν. (Ρωμ. 14, 4)
Ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις έναν ξένο υπηρέτη; Μόνο ο Κύριός του μπορεί να κρίνει αν στέκεται ή όχι στην πίστη του, γιατί ο Θεός έχει τη δύναμη να τον στηρίξει.
Είναι εύκολο το να κρίνουμε και να κατακρίνουμε κάποιον που νηστεύει ή δεν νηστεύει. Γενικώς, εύκολα γινόμαστε κριτές των άλλων. Όχι όμως του εαυτού μας... Ο απ. Παύλος με αυτήν την αποστροφή, μας θυμίζει ότι ο ρόλος μας είναι να βοηθάμε όσους είναι ασθενέστεροι στην πίστη και όχι να τους κρίνουμε. Εξάλλου τη θέση του κριτή την έχει αποκλειστικώς ο Κύριος, διότι είναι σε θέση να βλέπει βαθύτερα και να γνωρίζει τα πάντα. Εν αντιθέσει με τον άνθρωπο που εύκολα βγάζει επιπόλαια και εσφαλμένα συμπεράσματα... Εντούτοις αρεσκόμαστε να παριστάνουμε αυτό που δεν είμαστε, «κλέβοντας» τα δικαιώματα του Κυρίου. Όμως ας μη λησμονούμε ότι όλοι μας είμαστε συνδούλοι στον έναν κύριο, τον Ιησού Χριστό. Και η αλαζονική στάση μας δεν διαφεύγει από την προσοχή Του. Αντί λοιπόν να κοιτάξουμε τα δικά μας παραστρατήματα και τη δική μας διαγωγή, θα ασχολούμαστε με τους άλλους; Επίσης, μας υπενθυμίζει και κάτι άλλο ο απ. Παύλος. Ότι ο Θεός, ως κύριός μας, μπορεί να μας ανορθώσει και να μας στηρίξει. Εννοείται, όταν μετανοούμε για τις αμαρτίες μας. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε εμείς σε όσους κρίνουμε; Όχι βέβαια. Πολλές φορές ούτε καν για τον ίδιο μας τον εαυτό. Είμαστε λοιπόν πολύ μικροί και οφείλουμε να επικεντρωθούμε στο πως θα βοηθήσουμε τον εαυτό μας και κατ' επέκτασιν τους γύρω μας. Και αν κάνουμε πρόοδο στον πνευματικό αγώνα, αυτό θα φανεί με την ταπεινότητα που θα δείχνουμε προς τους άλλους και όχι με την κατάκριση.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
