Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη (Εβρ. 2, 3)
πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη (Εβρ. 2, 3)
πώς είναι δυνατόν εμείς να ξεφύγουμε, αν δε δώσουμε την προσοχή που ταιριάζει σε μια τόσο σπουδαία σωτηρία; Τη σωτηρία αυτή, που άρχισε να διακηρύττει ο Κύριος, μας τη βεβαίωσαν όσοι άκουσαν το λόγο του.
Η σωτηρία που διακήρυξε ο Κύριος είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να επανέλθει μετά το προπατορικό αμάρτημα στην πορεία για την κατά χάρη θέωση. Δίνει την προοπτική στην αθάνατη ανθρώπινη υπόσταση, την ψυχή, να ζήσει μακριά από τα δεσμά του Άδη, μακριά από την παγερή και σκοτεινή μοναξιά της κολάσεως, στο φως και την χαρά που εκπέμπει ο Θεός στον παράδεισο. Γι' αυτήν τη σωτηρία, ο Κύριος όχι μόνο μίλησε, αλλά ταπεινώθηκε, θυσιάστηκε στο σταυρό και αναστήθηκε. Όσοι Τον άκουσαν, όσοι είδαν τα θαύματα που έκανε, όσοι κατάλαβαν ότι ανεστήθηκε, μας διαβεβαιώνουν για τη σωτηρία που μας έταξε. Παράδειγμα οι απόστολοι, οι μυροφόρες (που βρήκαν κενό τον τάφο), και ένα ευρύ κοινό που τον ακολουθούσε. Γι' αυτό το σπουδαίο θεϊκό δώρο, οφείλουμε να μην αδιαφορήσουμε. Να μην αμελήσουμε την πνευματική μας προκοπή. Να αντιπαλεύουμε καθημερινά τους πειρασμούς που μας διαβάλουν και μας απομακρύνουν από την προοπτική της ουράνιας βασιλείας. Διότι την ημέρα της κρίσεως θα βρεθούμε ανέτοιμοι και αδικαιολόγητοι ενώπιον του κριτή Θεού. Ας αναλογιστούμε όσο είναι καιρός, το τι μας συμφέρει και ας απαγκυστρωθούμε από την αμαρτία.
