Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν (Εβρ. 11, 25)
προτίμησε να υποφέρει μαζί με το λαό του Θεού, παρά ν’ απολαμβάνει την πρόσκαιρη αμαρτωλή ζωή.
Ο απ. Παύλος αναφέρεται στο Μωυσή, ο οποίος αφού έμαθε την αληθινή καταγωγή του, προτίμησε να πάει να ζήσει με τους Εβραίους που ήταν υπόδουλοι στον Φαραώ, παρά να απολαμβάνει την πλούσια ζωή ως πρίγκηπας της Αιγύπτου. Πολύ μεγάλη και δύσκολη η απόφαση του Μωυσή, να απαρνηθεί τα πλούτη και τα μεγαλεία. Σίγουρα εμείς δεν θα πράτταμε το ίδιο αν ήμασταν στη θέση του, ε; Λογικό είναι, μιας και δεν έχουμε τόσο μεγάλη και δυνατή πίστη. Και όχι μόνο λοιπόν άφησε την πλούσια ζωή, αλλά προτίμησε να υποφέρει μαζί τους Εβραίους που δεινοπαθούσαν κάτω από το ζυγό των Αιγυπτίων. Αυτό το παράδειγμα μας φέρνει ο απ. Παύλος για να μας δείξει ότι είναι καλύτερα να αφήσουμε αν έχουμε, ή να μην επιθυμούμε διακαώς, τα υλικά αγαθά. Αυτά είναι πρόσκαιρα, εφήμερα και οδηγούν όχι μόνο μακριά από τον δρόμο του Θεού, αλλά και στην απώλεια... Είναι προτιμότερες εντέλει οι κακουχίες γιατί αυτές μας βοηθούν στον πνευματικό μας αγώνα δυναμώνοντας τη θέληση και την πίστη μας. Δι' αυτών καταλαβαίνουμε το πόσο ευάλωτοι και αδύναμοι είμαστε, και το πόσο ανάγκη έχουμε τη στήριξη του Θεού. Αντιθέτως η ζωή μέσα στις υλικές απολαύσεις μας κρατά σε πνευματική ύπνωση και σε τέλμα, αυξάνοντας την εγωπάθεια και την αλαζονεία... Ο Μωυσής έμαθε την αλήθεια για την καταγωγή του και δεν την αγνόησε, ούτε την έκρυψε. Την αποδέχθηκε και ακολούθησε το δύσκολο δρόμο. Εμείς που γνωρίζουμε την αλήθεια για τη σωτηρία μας, όπως μας τη δίδαξε ο Χριστός και τη διαφυλάττει η Εκκλησία, μπορούμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Μωυσή; Αυτήν την απάντηση καλούμαστε να δώσουμε στον εαυτό μας για να ακολουθήσουμε τη νηστεία της Μεγ. Τεσσαρακοστής που ήδη διανύουμε.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.
μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν (Εβρ. 11, 25)
προτίμησε να υποφέρει μαζί με το λαό του Θεού, παρά ν’ απολαμβάνει την πρόσκαιρη αμαρτωλή ζωή.
Ο απ. Παύλος αναφέρεται στο Μωυσή, ο οποίος αφού έμαθε την αληθινή καταγωγή του, προτίμησε να πάει να ζήσει με τους Εβραίους που ήταν υπόδουλοι στον Φαραώ, παρά να απολαμβάνει την πλούσια ζωή ως πρίγκηπας της Αιγύπτου. Πολύ μεγάλη και δύσκολη η απόφαση του Μωυσή, να απαρνηθεί τα πλούτη και τα μεγαλεία. Σίγουρα εμείς δεν θα πράτταμε το ίδιο αν ήμασταν στη θέση του, ε; Λογικό είναι, μιας και δεν έχουμε τόσο μεγάλη και δυνατή πίστη. Και όχι μόνο λοιπόν άφησε την πλούσια ζωή, αλλά προτίμησε να υποφέρει μαζί τους Εβραίους που δεινοπαθούσαν κάτω από το ζυγό των Αιγυπτίων. Αυτό το παράδειγμα μας φέρνει ο απ. Παύλος για να μας δείξει ότι είναι καλύτερα να αφήσουμε αν έχουμε, ή να μην επιθυμούμε διακαώς, τα υλικά αγαθά. Αυτά είναι πρόσκαιρα, εφήμερα και οδηγούν όχι μόνο μακριά από τον δρόμο του Θεού, αλλά και στην απώλεια... Είναι προτιμότερες εντέλει οι κακουχίες γιατί αυτές μας βοηθούν στον πνευματικό μας αγώνα δυναμώνοντας τη θέληση και την πίστη μας. Δι' αυτών καταλαβαίνουμε το πόσο ευάλωτοι και αδύναμοι είμαστε, και το πόσο ανάγκη έχουμε τη στήριξη του Θεού. Αντιθέτως η ζωή μέσα στις υλικές απολαύσεις μας κρατά σε πνευματική ύπνωση και σε τέλμα, αυξάνοντας την εγωπάθεια και την αλαζονεία... Ο Μωυσής έμαθε την αλήθεια για την καταγωγή του και δεν την αγνόησε, ούτε την έκρυψε. Την αποδέχθηκε και ακολούθησε το δύσκολο δρόμο. Εμείς που γνωρίζουμε την αλήθεια για τη σωτηρία μας, όπως μας τη δίδαξε ο Χριστός και τη διαφυλάττει η Εκκλησία, μπορούμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Μωυσή; Αυτήν την απάντηση καλούμαστε να δώσουμε στον εαυτό μας για να ακολουθήσουμε τη νηστεία της Μεγ. Τεσσαρακοστής που ήδη διανύουμε.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.
