Όταν ξεκινά η περίοδος της Μεγ. Τεσσαρακοστής, ένα πράγμα μου έρχεται στο μυαλό. Αυτό που είχε κάποτε ένας πνευματικός, ότι είναι περίοδος για πολλή σκέψη και λίγα λόγια. Το μυαλό να δουλεύει πολύ και το στόμα λίγο. Ενίοτε για κάποιους δύσκολο, εντούτοις βοηθάει στην πνευματική όραση. Οι λέξεις είναι περίεργες «οντότητες» που άλλοτε λειτουργούν ως φάρμακα ψυχής και άλλοτε ως βέλη. Για αυτές τις λέξεις μιλά το παρακάτω ποίημα του Θανάση Παπαθανασόπουλου
«Οι λέξεις οι πολύτροπες» όπως το φωτογράφησα από το ημερολόγιο στο γραφείο μου. Μου άρεσε και αντί πολλών λέξεων λοιπόν, προτιμώ να ξεκινήσω τη Μεγ. Τεσσαρακοστή, «ταξιδεύοντας» με αυτό.
