200 χρόνια λοιπόν από την επανάσταση. Πως περνάνε τα χρόνια... Ευτυχώς μόνο τα χρόνια περνάνε. Η μνήμη παραμένει ζωντανή και η ιστορία δεν ξαναγράφεται. Αν και πολλοί (ξένοι και ημεδαποί, τσιράκια των ξένων) θα το ήθελαν διακαώς! Όπως και να 'χει, ένεκα της ημέρας, βρήκα στο Ανθολόγιο το παρακάτω δημοτικό ποίημα, σχετικό με την επανάσταση του 1821. Ναι, στο Ανθολόγιο που το διδάχτηκε η γενιά μου στην ΣΤ' του Δημοτικού, εκδόσεως 1979. Με το πολυτονικό ακόμη. «Τοῦ κλέφτη το κιβούρι» λοιπόν, όπου στο ποίημα ο καπετάν Δήμος (αγνώστου επωνύμου) στα τελευταία του, δίνει εντολές στα παλικάρια του για το πως θα τον ξεπροβοδίσουν για το αιώνιο ταξίδι και πως θα του φτιάξουν το κιβούρι (= τάφος). Αντιμετωπίζει το θάνατο χωρίς κλάψες και αδιαμαρτύρητα. Δίνοντας το παράδειγμα για το πως πεθαίνουν οι γενναίοι. Από τέτοιο φρόνημα έχουμε μια έλλειψη σήμερα...
