τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ
κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς
ἀγγέλοις αὐτοῦ. (Ματθ. 25, 41)
Τότε θα πει και σ’ αυτούς που θα είναι από τα αριστερά
του: «Φύγετε από εμένα οι καταραμένοι, στη φωτιά την αιώνια, την
ετοιμασμένη για το Διάβολο και τους αγγέλους του».
Στην παραπάνω φράση του Ιησού περιγράφεται μια σκηνή από την τελική κρίση του Θεού. Αυτοί που θα βάλει στα αριστερά Του, είναι οι αμαρτωλοί και αμετανόητοι άνθρωποι. Είναι οι άνθρωποι που δεν δίνουν στον κατατρεγμένο συνάνθρωπό τους λίγο φαγητό, λίγο νερό, ένα ρούχο. Είναι αυτοί που αποφεύγουν τον άρρωστο, το φυλακισμένο και όποιον έχει ανάγκη. Είναι όλοι όσοι καλλιεργούν και αναπτύσσουν τον εγωισμό και τα πάθη τους. Όλοι όσοι διαστρέφουν την αγάπη σε αυταρέσκεια. Αυτοί μετά την κρίση, δεν έχουν θέση κοντά στο Θεό. Με τις πράξεις τους απομακρύνθηκαν και αποξενώθηκαν από Αυτόν. Η αμετανόητη αμαρτία τους έθεσε στην κατάρα. Πλέον, θα ακολουθήσουν το διάβολο και τους δαίμονές του στο αιώνιο πυρ. Η κόλαση, (=τιμωρία) μας δίνεται συμβολικά ως φωτιά που καίει αιώνια. Δεν γνωρίζουμε το πως θα είναι, εντούτοις θα είναι ακριβώς το αντίθετο από τον παράδεισο: αιώνια δυστυχία, θλίψη, πόνοι.
Ο Θεός μας περιμένει κάθε στιγμή να μετανοήσουμε εμπράκτως, αφήνοντας την αγάπη του Χριστού να καθοδηγεί τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Είναι επιλογή μας είτε ο παράδεισος, είτε η κόλαση.
