Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το επόμενο τροπάριο της δ' ωδής μετά τον ειρμό:
Ἐν φωναῖς ᾀσμάτων πίστει, σοὶ βοῶμεν Πανύμνητε, Χαῖρε πῖον ὄρος, καὶ τετυρωμένον ἐν Πνεύματι, χαῖρε λυχνία καὶ στάμνε, Μάννα φέρουσα, τὸ γλυκαῖνον, τὰ τῶν εὐσεβῶν αἰσθητήρια.
Με δυνατά άσματα εκ πίστεως, σου φωνάζουμε Πανύμνητε, χαίρε εσύ που είσαι μεγάλο και εύφορο (πλούσιο) όρος διά της χάρητος του Αγίου Πνεύματος, χαίρε λυχνία και στάμνα που φέρεις μέσα σου το μάννα, που γλυκαίνει τα πνευματικά αισθητήρια των ευσεβών.
Γνώριμη στην υμνολογία, η παρομοίωση της Παναγίας με όρος. Όρος μεγάλο και στερεό, γεμάτο με πυκνό και παρθένο δάσος (πῖον). Η φράση στο τροπάριο είναι παρμένη από τον ψαλμό 67, 16. Σ' αυτήν την εικόνα προτυπώνεται η Θεοτόκος, για το πόσο μεγάλη είναι η συμβολή της στο σχέδιο του Θεού, και για την παρθενία της. Οι προτυπώσεις συνεχίζονται με τις προσφωνήσεις, λυχνία και στάμνα. Την παρομοιάζει ο ιερός υμνογράφος με την επτάφωτη λυχνία, στην Παλ. Διαθήκη, όπου ήταν χρυσή και βρίσκονταν στη σκηνή του Μαρτυρίου. Για τους χριστιανούς δεν είναι απλώς μία λύχνος για να φωτίζει τη νύχτα, αλλά είναι το φως του Θεού, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός που λάμπει ως ήλιος της δικαιοσύνης και μεταδίδει το φως και τη ζέση της θείας Του χάριτος. Τέλος παρομοιάζεται με στάμνα η Παναγία, τη γνωστή στάμνα στην οποία κατ' εντολή του Θεού φύλασσαν οι Ισραηλίτες το μάννα (Εξ. 16, 33) με το οποίο τους έτρεφε ο Θεός κατά την περιπλάνησή τους στην έρημο. Ως στάμνα η Παναγία φύλαξε μέσα της το νέο μάννα, το Λόγο του Θεού, που έφερε την πνευματική τροφή όχι να ταΐσει το σώμα, αλλά την ταλαιπωρημένη από την αμαρτία ανθρώπινη ψυχή, και να την οδηγήσει στην ουράνια βασιλεία. Όπως το μάννα ήταν ευχάριστο και γευστικό, το νέο μάννα (ο Κύριος) γίνεται αισθητό ως γλυκό και ηδύ στα πνευματικά αισθητήρια των πιστών.
Ἐν φωναῖς ᾀσμάτων πίστει, σοὶ βοῶμεν Πανύμνητε, Χαῖρε πῖον ὄρος, καὶ τετυρωμένον ἐν Πνεύματι, χαῖρε λυχνία καὶ στάμνε, Μάννα φέρουσα, τὸ γλυκαῖνον, τὰ τῶν εὐσεβῶν αἰσθητήρια.
Με δυνατά άσματα εκ πίστεως, σου φωνάζουμε Πανύμνητε, χαίρε εσύ που είσαι μεγάλο και εύφορο (πλούσιο) όρος διά της χάρητος του Αγίου Πνεύματος, χαίρε λυχνία και στάμνα που φέρεις μέσα σου το μάννα, που γλυκαίνει τα πνευματικά αισθητήρια των ευσεβών.
Γνώριμη στην υμνολογία, η παρομοίωση της Παναγίας με όρος. Όρος μεγάλο και στερεό, γεμάτο με πυκνό και παρθένο δάσος (πῖον). Η φράση στο τροπάριο είναι παρμένη από τον ψαλμό 67, 16. Σ' αυτήν την εικόνα προτυπώνεται η Θεοτόκος, για το πόσο μεγάλη είναι η συμβολή της στο σχέδιο του Θεού, και για την παρθενία της. Οι προτυπώσεις συνεχίζονται με τις προσφωνήσεις, λυχνία και στάμνα. Την παρομοιάζει ο ιερός υμνογράφος με την επτάφωτη λυχνία, στην Παλ. Διαθήκη, όπου ήταν χρυσή και βρίσκονταν στη σκηνή του Μαρτυρίου. Για τους χριστιανούς δεν είναι απλώς μία λύχνος για να φωτίζει τη νύχτα, αλλά είναι το φως του Θεού, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός που λάμπει ως ήλιος της δικαιοσύνης και μεταδίδει το φως και τη ζέση της θείας Του χάριτος. Τέλος παρομοιάζεται με στάμνα η Παναγία, τη γνωστή στάμνα στην οποία κατ' εντολή του Θεού φύλασσαν οι Ισραηλίτες το μάννα (Εξ. 16, 33) με το οποίο τους έτρεφε ο Θεός κατά την περιπλάνησή τους στην έρημο. Ως στάμνα η Παναγία φύλαξε μέσα της το νέο μάννα, το Λόγο του Θεού, που έφερε την πνευματική τροφή όχι να ταΐσει το σώμα, αλλά την ταλαιπωρημένη από την αμαρτία ανθρώπινη ψυχή, και να την οδηγήσει στην ουράνια βασιλεία. Όπως το μάννα ήταν ευχάριστο και γευστικό, το νέο μάννα (ο Κύριος) γίνεται αισθητό ως γλυκό και ηδύ στα πνευματικά αισθητήρια των πιστών.
