Ακούμε σήμερα το εξής τροπάριο μετά τα απόστιχα Τριωδίου σε ήχο πλ. δ':
Τῆς ξηρανθείσης συκῆς διὰ τὴν ἀκαρπίαν, τὸ ἐπιτίμιον φοβηθέντες ἀδελφοί, καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, προσάξωμεν Χριστῷ, τῷ παρέχοντι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Αδελφοί, φοβούμενοι για το επιτίμιο της συκής που τιμωρήθηκε για την ακαρπία της, ας προσφέρουμε άξιους καρπούς μετανοίας στο Χριστό, που μας παρέχει το μέγα έλεος.
Ο ιερός υμνογράφος μας προτρέπει να μη λησμονήσουμε την τιμωρία της άκαρπης συκιάς (Ματθ. 21, 18-22). Ένα δέντρο που έγινε γνωστό επειδή πέρασε από 'κει ο Ιησούς, πείνασε και θέλησε να φάει από τον καρπό του. Επειδή η συκιά ήταν άκαρπη, ο Ιησούς την επιτίμησε γι' αυτό. Πολλά δέντρα δεν κάνουν καρπούς, ειδικά όταν δεν είναι η εποχή της καρποφορίας τους. Δεν το ήξερε αυτό ο Κύριος, ή είναι εκδικητικός; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Εξάλλου οι συκιές ουδέποτε έπαψαν να παράγουν καρπό. Και όταν ο Θεός τιμωρεί, ουσιαστικώς αποδίδει δικαιοσύνη έχοντας παιδαγωγικό χαρακτήρα. Εν προκειμένῳ ήθελε ο Κύριος να δείξει αφενός την ακαρπία σε καλά έργα της Συναγωγής, με την οποία συμβολίζεται η άκαρπη συκιά, και αφετέρου να μας δώσει ένα παράδειγμα προς αποφυγήν.
Αν μοιάσουμε σαν τη συκιά, που ήταν ένα ασήμαντο δέντρο, και αδιαφορήσουμε να καλλιεργήσουμε εαυτόν πνευματικά, αν δεν κάνουμε το ευαγγέλιο του Χριστού καθημερινό μας βίωμα, αν δεν ασκηθούμε εναντίον της αμαρτίας, τότε δεν θα έχουμε καρπό να δώσουμε όταν μας πλησιάσει ξαφνικά σε μας ο Κύριος. Νομίζουμε ότι πριν πεθάνουμε, θα προλάβουμε να μετανοήσουμε και θα τη «σκαπουλάρουμε»! Όμως ο θάνατος θα έρθει πιθανόν ως κλέπτης εν νυκτί, και τότε τι θα έχουμε να δώσουμε στον Κύριο; Θα μας πλησιάσει να βρει κάποιο καρπό αρετής μα δεν θα έχουμε τίποτα. Αυτό θα έχει συνέπεια να δρέψουμε τους καρπούς της αδιαφορίας, της πνευματικής οκνηρίας, της αμαρτίας. Δηλαδή, απομάκρυνση από το Θεό, και νέκρωση...
Καρπούς μετανοίας να έχουμε να προσφέρουμε στον Κύριο μας προτρέπει ο ι. υμνογράφος. Ίσως να μην μπορέσουμε να επιδείξουμε πλούσιες αρετές, όπως άνθρωποι που αγίασαν κοπιάζοντας πολύ στην επίγεια ζωή τους. Τουλάχιστον όμως να δείξουμε έμπρακτη μετάνοια και σοβαρή προσπάθεια. Να δείξουμε ότι δεν αδιαφορήσαμε και δεν αποστραφήκαμε τον Κύριο, αλλά κάναμε κάποια πρόοδο. Όσο περισσότερη τόσο το καλύτερο. Για να μπορέσουμε να του ζητήσουμε το μέγα έλεος Του.
