Ακούμε σήμερα το εξής τροπάριο στην θ' Ωδή του α' Κανόνα σε ήχο β':
Ῥύπον πάντα ἐμπαθῆ, ἀπωσάμενοι, ἐπάξιον τῆς θείας Βασιλείας, γνώμην ἀναλάβετε ἔμφρονα, τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις προέφης, ἡ πάντων σοφία, ἐν ᾗ δοξασθήσεσθε, λάμποντες ἡλίου τηλαυγέστερον.
Προείπες Χριστέ, που είσαι η σοφία των πάντων, στους απόστολους σου: αφού διώξετε κάθε ρυπαρή ακαθαρσία, που προέρχεται από τα (αμαρτωλά) πάθη, να αναλάβετε σκέψη συνετή με την οποία θα αποκτήσετε δόξα και θα λάμψετε περισσότερο από τον ήλιο στη βασιλεία των ουρανών.
Ο Κύριος προτρέπει τους μαθητές του, ως πάνσοφος που είναι, να απομακρύνουν κάθε ρυπαρή ακαθαρσία που προέρχεται από τα αμαρτωλά πάθη. Πως θα μπορούσαν αλλιώς να γίνουν απόστολοι μιας και το προσωπικό τους παράδειγμα πρέπει να είναι σύμφωνο με τα όσα θα κηρύξουν. Παράλληλα όμως κι εμείς, οφείλουμε να πράξουμε ομοίως, ειδικά τις άγιες μέρες της μεγάλης εβδομάδος, για να μπορέσουμε να έχουμε πνευματική ωφέλεια από το σταυρικό πάθος του Χριστού. Κάτι που επιτυγχάνεται βέβαια με αγώνα και άσκηση, όπως η νηστεία. Τα πάθη που μας παρασέρνουν στην αμαρτία αν δεν τα τιθασεύσουμε, μας γεμίζουν ρύπους και στο σώμα και στην ψυχή. Παράλληλα, χρειάζεται να έχουμε συνετό και αγαθό φρόνημα, όπως το είχαν οι απόστολοι. Δηλαδή να γνωρίζουμε αφενός τι είναι το ωφέλιμο και καλό για μας και αφετέρου το πως θα το κατορθώσουμε. Αυτό προϋποθέτει την ενεργή μελέτη και βίωση του ευαγγελίου και όχι την αδιαφορία ή την πλημμελή ενασχόληση. Μόνο με αυτόν τον τρόπο αν ζήσει ο άνθρωπος θα μπορέσει να λάμψει με το άκτιστο φως του Χριστού στην ουράνια βασιλεία.
