Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. (Ιω. 20, 28)
Ο Θωμάς τότε του αποκρίθηκε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου».
Μετά την προτροπή του Κυρίου να βάλει το δάκτυλό του στα πλευρά Του για να πειστεί, ο Θωμάς ομολογεί τη θεότητα του Κυρίου και την υποταγή του σε Εκείνον. Δεν λέει απλά πως πείστηκε, αλλά εμμέσως πλην σαφώς, μετανοεί για αυτήν του την στάση. Δέχεται απόλυτα ότι όχι μόνο είναι Κύριος και Θεός ο Ιησούς, αλλά ότι Του είναι υποταγμένος. [Σε αντιδιαστολή με τα δαιμόνια που προσφώνησαν τον Ιησού Υιό του Θεού αλλά δεν Του υποτάχθηκαν (Λουκ. 8, 28)]. Τον έπεισε η ψηλάφηση που έκανε, ειδικά με την προτροπή του Ιησού. Δεν απαίτησε την αποδοχή και υποταγή του Θωμά ο Κύριος. Έγινε εκουσίως και αυθορμήτως. Και βέβαια, αυτό συνέβη και με τους υπόλοιπους μαθητές. Ο Ιησούς δεν διόρθωσε το Θωμά, οπότε αποδέχτηκε τον τίτλο «θεός». Με αυτήν την φράση, δόθηκε τέλος σε οποιαδήποτε αμφισβήτηση και αμφιβολία, επικράτησε η πίστη και η προσωπική σχέση με τον Κύριο, έγινε σχέση υποταγής. Δηλαδή, ακολουθείται το θέλημά Του, χωρίς αντιρρήσεις και εγωισμούς.
καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. (Ιω. 20, 28)
Ο Θωμάς τότε του αποκρίθηκε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου».
Μετά την προτροπή του Κυρίου να βάλει το δάκτυλό του στα πλευρά Του για να πειστεί, ο Θωμάς ομολογεί τη θεότητα του Κυρίου και την υποταγή του σε Εκείνον. Δεν λέει απλά πως πείστηκε, αλλά εμμέσως πλην σαφώς, μετανοεί για αυτήν του την στάση. Δέχεται απόλυτα ότι όχι μόνο είναι Κύριος και Θεός ο Ιησούς, αλλά ότι Του είναι υποταγμένος. [Σε αντιδιαστολή με τα δαιμόνια που προσφώνησαν τον Ιησού Υιό του Θεού αλλά δεν Του υποτάχθηκαν (Λουκ. 8, 28)]. Τον έπεισε η ψηλάφηση που έκανε, ειδικά με την προτροπή του Ιησού. Δεν απαίτησε την αποδοχή και υποταγή του Θωμά ο Κύριος. Έγινε εκουσίως και αυθορμήτως. Και βέβαια, αυτό συνέβη και με τους υπόλοιπους μαθητές. Ο Ιησούς δεν διόρθωσε το Θωμά, οπότε αποδέχτηκε τον τίτλο «θεός». Με αυτήν την φράση, δόθηκε τέλος σε οποιαδήποτε αμφισβήτηση και αμφιβολία, επικράτησε η πίστη και η προσωπική σχέση με τον Κύριο, έγινε σχέση υποταγής. Δηλαδή, ακολουθείται το θέλημά Του, χωρίς αντιρρήσεις και εγωισμούς.
Η φράση «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου» έρχεται σε σύγκρουση με την φράση
Dominus et Deus noster («Κύριος και Θεός ημών») με την οποία απαιτούσε να τον προσφωνούν, ο αυταρχικός αυτοκράτορας Δομιτιανός (81-96 μΧ.). Ειπώθηκε ακριβώς έτσι από το Θωμά, ή προτίμησε έτσι να τη διατυπώσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης (το ευαγγέλιό του το έγραψε γύρω στο 90 μ.Χ.) για να διαφοροποιήσει την ταυτότητα των χριστιανών από τους Ρωμαίους εθνικούς; Ως αυτόπτης μάρτυρας ο Ιωάννης μας έδωσε μια απολύτως αξιόπιστη μαρτυρία για το τι ειπώθηκε. Ασφαλώς είναι μια πρώιμη αντίσταση του Χριστιανισμού στην κοσμική απολυταρχία ως αντίπαλος λόγος στη ρωμαϊκή εξουσία και τη λατρεία του αυτοκράτορα. Ο Χριστός λοιπόν, είναι ο μόνος αληθινός Κύριος και Θεός και κανένας άλλος. Αυτό οφείλουμε να ομολογούμε κι εμείς οι χριστιανοί, όπως ο Θωμάς, και να μην αμφιταλαντευόμαστε αναλόγως των περιστάσεων ειδικά όταν η κοσμική εξουσία αντιστρατεύεται την Εκκλησία.
